İşte açık açık söylüyorum:

Şu askere uğurlama törenlerinden nefret ediyorum.

Ellerinde bayraklar, otomobillerin pencerelerinden bütün vücudu ile dışarı sarkan kızlı erkekli gruplar...

Trafiğin allak bullak olması...

Silah sesleri...

"En büyük asker bizim asker" gibi oldukça anlamsız sloganlar...

Şimdi bana "bundan niye rahatsız oluyorsunuz ki" diyebilirsiniz.

Bunlara belki tahammül edilebilir.

Fakat bu askere uğurlama törenlerinde yaşanan kavgalar, cinayetler, kazalar, bile bile ölüme davetiye çıkaran saçma sapan hareketlere katlanamıyorum.

Askerlik yapan herkes bilir ki, mecburi askerlik öyle seve seve gidilen ve seve seve yapılan bir şey değil.

Askerlik bir zorunluluk. Yasal bir mecburiyet.

Gençliğin en verimli çağında evden, aileden, yuvadan ayrılmak, gurbetle tanışmak...

Askere giden kişinin kışlaya varır varmaz nasıl gün saymaya, şafak saymaya başladığını, "bir an önce şu sayılı günler geçse de evime dönsem" psikolojisinde olduğunu askerliğini yapan herkes bilir.

O halde askere gönderilen kişilere yapılan bu uğurlama törenlerinden yaşananlar da neyin nesi?

Çok mu seve seve, isteye isteye gidiyor bu gençler askere?

Yazının devamını okumak için tıklayın