Derin bir türbülansta okunan Fatiha tadında bir hayattı yaşadığı. Kimi zaman korku, kimi zaman kaygı, biraz umut, çok az neşe, bir tutum gözyaşı ve toplamındaydı hayat.

Piraziz’de sahil boyu ilerliyoruz. Karadeniz’in hırçın suları sağ koldan bize eşlik etmekte. Koyları ve plajları ile ünlü Giresun. Yüzme tutkunlarına kol kanat germekte. Denizde balıkçı tekneleri uykuyla uyanıklık arasında mahmur, sevimli bir ihtiyarın başı gibi gidip gelmekte... Resim çekmek üzere araçtan iniyorum. Güneş denizi paha biçilemez bir taş gibi ışıldatıyor.  Acıyan gözlere deva olur diyerek güneş gözlüğümü takıyorum, ama o da bu güzelliğin üzerini örtüyor, ekranı karartıyor.

Rızık Peşindeyiz Hepimiz, Muhatabımız Kim Peki?

Deniz kenarından yol almayı sürdürüyoruz. Denizden rızkını çıkarma gayretindeki balıkçılara takılıyor gözüm. Rızkı ilk muhatabından arıyorlar, bizim gibi alt kadro kraldan çok kralcı enaniyet mümessilleriyle uğraşmıyorlar. Azar yemiyor, gereksiz yere geri çevrilmiyor çalışmaları. Ne şanslılar diyorum. Rızkı ilk muhatabından yerin ve göğün yegâne sahibi, rızkı dağıtan Rezzak’dan istiyorlar.

Mal Sahibi, Mülk Sahibi, Hani Bunun İlk Sahibi

Beyler konağı ikinci adresimiz. Burası rahatlıkla müze veya restoran yapılabilir. Bina ihtilaflıymış, hangisi değil ki diyorum. Dünya denen gezegende sahibi su götürmez bir mülk var mı? Esas sahibi unuttuğumuz anda kavgalar çığ gibi büyümekte. Herkes her şeye hükmetmek istiyor. Buyur eden, başkasının da hakkını gözeten, fedakâr, eli açık insanlar nerede?

Sahil boyu buranın meşhur Piraziz köftesini tadabileceğiniz, kasap lokanta karışımı dükkânlar sıralanmış. Marka değeri olan bu lezzetler ne yazık ki yeterince duyurulamadığından hasıraltı edilmiş durumda.

İnanç Turizmi: Gezin Görün Dünyayı Nasıl Yarattım, Ayeti Eşliğinde.

Arabayı yokuşa vurup, fındıklıkların arasından Piraziz türbesine gidiyoruz. Uzun ince bir merdiven ile çıkılıyor türbeye. Türbeye vardığınızda tepeden mezarlığa ve yeşil araziye bakıyorsunuz. Bu bölge Giresun’un hissedileceği yer. Ne çok şey hatırlatıyor bu manzara insana.

Şeyh İdris Türbesine geçiyoruz. Giresun’da sayısını bilemediğim kadar çok türbe ziyaret ettim. Sakin, dingin, tefekkür için ideal yerler buralar. Geniş alana yayılmış gösterişsiz ve bu nedenle heybetli mezar taşları akl sahipleri için saatlerce vakit geçirilip yaratılış gerçeğimizi hatırlatan nadide mekânlar. Bir mezarın başında duruyorum: Şeyh Muharrem Hazır... Sarığından dolayı şehit edilmiş. Boynumuzu büküp, ecdadın takvasından nasiplenme nidalarıyla çıkıyoruz tinsel girdabın alangirli rotasından.

Üstün Arap zekâsı…

Buraya gelen Araplar: “Burası ya cennetin altında, ya da üstünde.” demişler. Ne diyeyim aklın yolu bir. Bölgede 3 alabalık tesisi var, 2 ırmak burada birleşiyor. Mağara bile var, içine girecek cesarete haiz olanlara. Bulancak-Bozak, Piraziz-Bozak iki ayrı yolu var. Yol üzerinde Ezedin köprüsü var. Tarihi bir köprü. Giresun, Trabzon, Rize civarı tüm eski köprüler Mostar Köprüsü şeklinde. Sellere bu mimari özellikleriyle dayanabilmiş ve ayakta kalabilmişler. Görsel olarak da oldukça etkileyici bu köprüler. İnsanın bıkıp usanmadan her birinin ayrı ayrı resmini çekesi geliyor. Duruyor ve hepsini fotoğraflıyoruz. Yolda ayrıca yük, mahsul taşıma amaçlı, ana malzemesi kamyon şambeli olan, pratik zekâ, az bütçe ortaklığının tezahürü teleferiklere de rastlıyoruz.

Giresun’un Kızları, Kiraz Gibi Al Al Olmuş Yüzleri

Dünyaya Anadolu’dan gitme birçok bitki var. Kiraz Roma İmparatorluğu döneminde Anadolu’dan İtalya’ya götürülmüş. Dünya çapında benzeri örnekler de var elbet. Örneğin patates Amerika çıkışlı, şu an Avrupa kültüründe ekmekten evla yeri. Almanya dünya savaşlarında kıtlıktan telef olmamasını bu bereketli, besleyici, doyurucu sebzeye borçlu. Bizim gibi jeopolitik konumu nedeniyle savaş tehdidi altında bulunan bir ülkede patates üretimine daha fazla önem verilmeli. Adapazarı çevresinde bolca üretilen patatesin üretimi oldukça azaldı. Oysaki savaş ihtimaline karşı silah mühimmatı ne demekse, gıda stoku da aynı derecede önemli. Paragrafın sonunda patatesi Giresun’a bağlayayım: Harika patates yetişiyor Giresun’da. Yayla patatesi; nişasta oranı fazla, kumpir için ideal…

Bu Şehirden Gitmem Lazım Bir An Önce…

Uçsuz bucaksız arazi Allah tarafında peyzajı yapılıp da verilmiş. Gözü rahatsız eden bir ot dahi yok. Sarı orman gülleri mevsiminde tüm ovayı kaplamakta, o güzelliği varın siz düşünün. Aynı uzunlukta yumuşacık çimen, çim kayağı için oldukça uygun. Ağaç katli, sulama masrafı, çim biçme masrafı olmadan, nefes kesen oksijeni eşliğinde buralara golf sahaları dahi yapılabilir.

Semersiz atlar, koyunlar, manda camış inek türevleri, çobanları bekçi köpekleri eşliğinde yol boyu sıklıkla rastladığınız görüntüler. Çimenlere yan gelip yatan ineğin yanında duruyoruz. O kadar sevimli ve komik ki geviş getirirken bir yandan da “nesi komik bunun?” der gibi bakıyor.

Söylenme! Kime Var Faydası?

Haksızlıklar üzerinde oturuyoruz. Bir kalksak, bir baksak ardımıza göreceğiz. Beşer kendine yapılan haksızlıklara çok takılmamalı, yol almak istiyorsa şayet. Etraf sürekli söylenen, başka bir mamul de ortaya koyamayan insan yığınlarıyla dolu. Sen tek misin sanıyorsun? Koskoca Abdülhamit’in başına gelenleri bilmiyor musun? Aklını yitiren şehzadelerin bile saraylarda bakıldığı hürmet timsali bir imparatorluğun son temsilcisine Beylerbeyi Sarayı bile çok görülmüş. İttihatçıların dartında hedef olmuş. İyi bir marangoz da üstelik, eli iş tutan mahir bir kişilik. Sen ne vefası bekliyorsun şimdi bu yüzyılda? Darülacezeyi kuran Abdülhamit’in Darülaceze de bir resmi bile yok. Sen kendi kafa kâğıdındaki resmine şükredesin. Ne homurdanıyorsun orada, yoksa sen hala vefa mı bekliyorsun?

(Devam edecek)

Nuray Kayacan - Haber 7
nuraykayacan78@hotmail.com