Orhan  Abiciğim

Sekiz yıldır ailesinden uzakta, şehir dışında, yalnız yaşayan 29 yaşında bir erkeğim. Ailem evlenmem için baskı yapıyor. Bundan 5 yıl önce çok büyük bir aşk yaşadım.

Kız beni terk etti. Bunun acısıyla ben de hep günlük ilişkiler kurdum.

Şimdi hiçbir kıza güvenmiyorum.

Ama aile baskısı ve yalnız kalma korkusu ile evlenmek zorunda hissediyorum kendimi. Bu güvensizlikle hiç bir kıza ısınamıyorum.

Sen ne tavsiye edersin, bu psikolojiden nasıl sıyrılabilirim?

Saygılar…

                                                                                                                                           Günübirlik

Sevgili Günübirlik;

İşte çağımızın hastalığı: güvensizlik ve sevgi erozyonu. Bize sevgiyi acı ve dayatmalar olarak öğretiyorlar. Sonrasında ilk sevgimizde yıkım ve öfke, sonrakilerinde ise ön yargı ve korkular.

Hele büyük şehirlerin o kalabalık yalnızlıkları yok mu ? Her şey otonoma bağlanmış, pek çok şey suni ve yapmacık.

Sütten ağzı yananlar ise her beyaz şeyi haklı olarak üfleyerek  yemeye, hatta yememeye başlıyorlar.

Haklısın; belirli bir  yaştan  sonra yalnızlık zor ama  sırf evlenmek için de evlenmen çok yanlış, hatta cinayet.

Çünkü geçmişi onarmadan bugüne ve yarınlara geçemezsin.

Bence bir kere daha düşün ve mutlu olabileceğin ve mutlu edebileceğin bir evlilik yap. Yoksa manen ve madden zarar girmekten başka bir şey olmaz ve umutların iyice tükenir ki bu da en kötüsü olur.

Sevgilerimle

Orhan Çınar'la PAYLAŞIM / Haber 7
orhancinar01@gmail.com