Tribünü dolduran onbinlerin kanaati de gözlemlediğim kadar aynıydı. Ortaya konan futboldan da anlaşılacağı üzere Beşiktaş da Trabzonspor da göze hoş gelen bir futbol seyrettirmek adına çıkmıştı sahaya... Kora kor bir mücadele vardı. Güzel futbol gecesinin galibi çıkmazken, takımlar 1-1'lik beraberlikle ayrıldı Dolmabahçe'den...

Trabzonspor'a karşı önemli bir mücadeleye evsahipliği yapan Beşiktaş'a gelince; futboluyla gelecek adına umut tazeledi, ışık verdi. 90 dakikanın sonunda istekli oyuna rağmen istenilen sonucu alamamanın hüznüyle yere yığılan Beşiktaşlı futbolcuları tribünlerin dakikalarca dinmeyen alkışı kendine getirdi. Haftalardır kazanamayan, puan kaybeden takımına taraftarın sahip çıkması bir hayli anlamlıydı.

Fernandes'in şapkadan tavşan çıkarırcasına oluşturduğu pozisyonlarda son vuruşu yapan arkadaşları topu kalenin içine sokabilselerdi maçın sonucu çok daha farklı olurdu. Yakalanan her pozisyon golcüleri tarafından nankörce harcanmasaydı, karşı karşıya pozisyonlarda Onur kalesinde devleşmeseydi sahadan galip ayrılabilirlerdi. Olmadı. Yinede 90 dakika sonunda herkesin söylediği bir şey vardı: "Maçın hakkı bu değildi."

Beşiktaş'a teselli olabilecek futbolcuların genel olarak özverili olması ve sahada inisiyatif almasıydı. Son dakikaya kadar maçı kazanmak için yoğun bir efor sarfetmeleri takdirle karşılandı. Bu sebeple olsa gerek tribünler de bu görüntüye hakkını verdi.

Yalnız sahada bir futbolcu vardı ki, yaptığı her hareketle maçı izleyenleri büyüledi.

Görev aldı, vazife bildi, kilidi açtı.
Bu Sihirbaz Fernandes'ten başkası değildi.
Gerçekten bu adam diğer oyunculardan başka bir futbol oynuyor.
Tartışmasız Süper Lig'de top koşturan futbol ustalarından biri...
O yüzden olsa gerek Samet Hoca onu takımın ve oyununun merkezine koymuş. Attığı golde, paslarda ustalık doluydu...

Hele üç Trabzonlu futbolcunun arasına dalarak kalenin dibine kadar sokulduğu pozisyon sonuca ulaşılamasa da uzun süre unutulmayacak bir andı.

İlk golden hemen önce; Fernandes, serbest vuruş kullanırken açılmayan Olcan'a hakemin sarı kart göstermesini sağlamak adına takımının gol yemesine sebebiyet vermesi de kaderin cilvesiydi. Trabzonlu Sapara fırsatı affetmedi. O topun dönüp gol olması Beşiktaş açısından ciddi şanssızlıktı.

Beşiktaş'ta özellikle takıma adepte edilen gençler gelecek adına ışık verdi. Genç Kartallar takıma katkı sağlama noktasında genel olarak iyiydiler. Dikkat çeken isimler Oğuzhan da Olcay da gelecek adına umut verdi. Son pozisyonlarda heyecanlarına yenilmeseler daha iyi olacaktı.

Bu arada bir paragraf da Batuhan Karadeniz için açmak gerek. Beşiktaş'ta sahada öylesine gezinen tek futbolcuydu diyebilirim. Batuhan, oyunda olduğu süre içinde Aybaba'nın sürekli uyarılarla kendine getirmeye çalıştığı isimdi aynı zamanda... Nitekim fayda vermeyince oyundan alındı. Batuhan bulduğu bu şansları iyi değerlendiremezse takımda kalıcı olamayacağı bir gerçek.

Holosko'da etkisiz oyunuyla Batuhan'dan geri kalmadı. Rakip defansı iki isimde hiç zorlamadı. Bu yüzden ikinci yarının hemen başında Olcay'ın sahaya girmesi ile takımın oyunu değişti.

Son düdükle sahaya yıldırım düşmüşçesine Beşiktaşlı futbolcuların çimlere yüzükoyun yığılmaları gerçekten enteresan bir görüntüydü. Takım ruhunun çimlere yığılan futbolcularla yakalanacağına inanmasam da en azında kaçan galibiyete üzülenler olması adına önemliydi. 'Bu Kartal iş yapar mı?' derseniz onu zaman gösterecek.

Bu arada siyah-beyazlı taraftarlar tribündeki şovuyla ve takımına verdiği destekle alkışı hakeden alkışlayanlardı.

Son bir not; Beşiktaş'ın eski hocaları Ziya Doğan, Schuster ve Rıza Çalımbay tribünde maçı izleyenler arasındaydı. Acaba bu Samet Aybaba'ya ayağını denk al mesajı mıydı?

Osman Ateşli - Haber 7
osman.atesli@haber7.com
Twitter: @oatesli