Gençliğimde ne zaman Kocaeli’ne yolum düşse hafakanlar basardı.

Aracımız Köseköy istikametinden E-5 Karayolu üzerinde ağır ağır yol almaya çalışırken, sağlı sollu sayısız fabrikanın bacasından yükselen dumanlar insanın içini karartırdı.

İzmit’in merkezinde taş döşeli standartlara düşen E-5 Karayolunda, sadece yolculuğun konforu değil, böbrek taşları da teker teker düşerdi.

Tepeleri kaplayan gecekondular, hayaletli şatoları andıran SEKA fabrikası, insanın burnunun direğini kırmakla yetinmeyip midesine kramp geçirten ve asidiyle gözleri yakan amonyak kokulu Körfez.

Araç ve insan seli içinde sağda solda gözüme ilişen salaş pişmaniye dükkânları, âdeta bu şehrin tatlısı bile “pişman” dedirtirdi.

İstanbul’a gitmek için her seferinde içinden geçmek mecburiyetinde kaldığım bu şehir ile ilgili beni en mutlu eden haber ise TEM Otoyolu’nun hizmete girmesi olmuştu.

Nihayet Kocaeli’ni transit geçerek İstanbul’a daha hızlı ve konforlu bir şekilde kavuşacaktık.

Oysa bir zamanlar Roma’ya başkentlik yapmış, Akçakoca’nın milletimize armağanı, İstanbul’un kurtuluşunun müjdecisi, iki denizin, zümrüt yeşili ormanların, serin yaylaların, altın renkli kumsalların, vadilerin, kanyonların, Kartepe’nin, sayısız kültür ve tabiat varlığının şehriydi Kocaeli.

Nasıl da ihmal edilmiş, vahşi sanayileşmeye insafsızca kurban edilmişti!

Servilerin yerini fabrika bacaları almış, billur gibi dereler katran karasına boyanmış, masmavi Körfez fosseptik çukuruna dönmüştü.

Osmanlı’dan kalma köşkler, konaklar, kasırlar ya yıkılmış, ya yakılmış ya da kaderine terk edilmişti.

Kocaeli, sanki bir cennet bahçesinin ortasındaki demirci dükkânı gibi ise-pasa teslim olmuş, sahip olduğu bütün güzelliklere âdeta sırtını dönmüştü.

Yaklaşık yirmi yıldır Kocaeli’ne yolum her düştüğünde şehirde bir şeylerin değişmeye başladığını fark ettim.

Nitekim SEKA arazisine Türkiye’nin en güzel sahil parkının yanı sıra film platosu ve kültür evleri yapıldı.

SEKA’nın hayaletli şatoları andıran bakımsız binaları Kâğıt Müzesi’ne, Türkiye’nin en gelişmiş bilim merkezlerinden birine ve Doğu Marmara’nın en büyük kongre merkezine dönüştürüldü.

Şehrin merkezinden geçen demiryolu hattı kaldırılarak nezih bir yürüyüş yoluna oluşturuldu.

Tarihî gar binası restore edilerek müzeye çevrilirken, şehir merkezindeki konaklar ve kasırlar restore edilerek kültür ve turizme kazandırıldı.

Valilik binası yıkılarak yerine şehir meydanı yapıldı, valilik içinse şehrin uygun bir yerine estetik bir bina inşa edildi.

Belediyenin Kent Konut adlı şirketi binlerce konut inşa ederek kentsel dönüşümde önemli bir rol üstlendi.

Kasr-ı Hümayun ve tarihî Redif (yedek subay) binası restore edilerek müze haline getirildi.

Karamürsel-Ereğli ve Değirmendere-Yalı evleri ile onlarca cami, mescit, hamam, köprü, konak, köşk ve kale restore edildi.

Ulaşım sorununu çözmek için il tarihinin en büyük yol ve kavşak yatırımlarının yanı sıra Türkiye’nin en rantabl tramvay hatlarından biri inşa edildi.

Kişi başı aktif yeşil alan miktarı 13 metrekareye yükseltilerek İstanbul’un neredeyse iki katına çıkarıldı.

Hal böyle olunca da bir zamanlar İstanbul’un sırtını döndüğü Kocaeli, artık İstanbulluların nefes aldığı, kendini bulduğu bir kültür ve tabiat parkına döndü.

İstanbul’dan haftanın her günü kaçan on binlerce insan Kartepe’yi, Maşukiye’yi, Kefken’i, Kerpe’yi, Nüzhetiye Şelalesi’ni, Menekşe Yaylası’nı, Ballıkayalar Kanyonu’nu, Ormanya Doğal Yaşam Parkı’nı, Çınarlıdere Mesiresi’ni, tabiat parklarını ve mavi bayraklı sahilleri doldurmakta.

Kocaeli’nin geçirdiği şaşırtıcı dönüşüm, Türkiye’nin arayış içindeki birçok şehrine model olacak nitelikte.

Bu başarıya katkı sağlayan herkese, özellikle de Kocaeli’nde on beş yıl büyükşehir belediye başkanlığı yapan İbrahim Karaosmanoğlu’na ve bu şehre birçok kademede yıllardır hizmet eden mevcut büyükşehir belediye başkanı Tahir Büyükakın’a teşekkür etmek gerek.

Hafta sonu Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin bir toplantısına katılınca gördüm ki bu şehri geleceğe taşıyacak donanımlı bir ekip oluşturulmuş.

Kocaeli’nin sloganı ise “mutlu şehir” olarak belirlenmiş.

Mutlu şehir geleceğe umutla bakar olmuş.

Allah yollarını açık etsin.

Kalın sağlıcakla.