Karanlıktan aydınlığa çıkış, bir umut ve ulaşılmaya çalışılan bir hedef olarak gösterilir.

      Meksikalı şair Octavio Paz, bir şiirinde şöyle der:

      “Kes onu ve ye meyvesini karanlığın,

       Tadına bak bilgisizliğin”.

       Bizce de haklıdır Meksikalı şair. Karanlık bilgisizlikten, bilgisizlik de karanlıktan beslenir. Aydınlanma, işine gelmez karanlık erbabının. Aydınlanmış kişiler karanlık adamların oyunlarını bozabilir çünkü.

      Burada bir ayırım yapmak durumundayız: Karanlık ile gece ayırımı. İkisi aynı şey değildir. Ama ne yazık ki, gece, karanlığa kurban edilir çoğu zaman. Bunu yıllar önce, “Yaban Gülü Kokar mı?” adlı çalışmada şöyle dile getirmiştik:

      Günışığı sessizce akarken karanlığa katledilir geceler…

      Bir anlasalardı, anlayabilselerdi insanlar cömertliğinizi geceler.

      Temelde sizlersiniz parçalanmış yürek yanlıları

      Konukseversiniz geceler…

      Bana düşünü yoldaş eden geceler

      Üretken dilimisiniz zamanın siz

      Yelkenlileri açıp bitimsiz tasarıma

      Sarmalayansınız beni tefekkür denizinde

      Siz hüznümü döktüğüm ummansınız geceler.

     …………………………………

      Ve bazen de

       Sevgiliye,

       Gül bakışlı çileye

       Kavuşmaktı muradım

       Bir yol bulup ışıktan

       Gecelerde.

       ………………………………

       Gecenin karanlık saatlerinde tenha

       Köşelerde derunî ışık dilde

       Arzunun kor haliyle cana

       Candan yakın olana

       Yönelişler nerde…

       İnsan karanlık ve zulmette…

       Göz ne görürse görsün, esas özü figanda.

    Bir sekine gereksinimidir gecelerde

    İnsanı çıkaracak olan zulmet çorağından aydınlığa.

   ……………………………………………

    Bir öneri: Gecenin bir vaktinde kapatın ne varsa gözünüze ve kulağınıza musallat olan. Televizyon, radyo,  telefon, internet bağlantıları ve insan vesveseleri…. Fitnenin her türlüsü…Kapatın bunlarla bağlantı yollarını.Sonra, yaşamakta olduğunuz anı, birkaç saniye önceki zamanla karşılaştırın. Karanlıkta içinize doğan ya da doğacak olan ışığı fark edin.

    Bu ışıkla kendinizi tanıyacaksınız. Hayatınızın, varlığınızın muhasebesini yapmaya ehil duruma geldiğinizi göreceksiniz. Başkaları sizin hayatınıza ve varlığınıza hükmederken, bu uyanışla artık siz kendiniz olarak hayatınıza yön vereceksiniz.

    Bu arada korkularınız, endişeleriniz de kendini hissettirebilir. Bu uyandığınızın işaretidir. Belki gerçek uyanış olan ölümden önceki küçük uyanış sayılır bu. Onu kazanca dönüştürmek elinizdedir.

    Bakışlarımızı ve zihnimizi gölge varlıklarla biçimlendiren,   beğenilerimizi ve tutkularımızı cisimleştirerek tümüyle hayatımızı kuşatan aşağı dünya çelişkilerinden sıyrılmak için karanlıktaki ışık önemli bir işaret olacaktır.

    Ama bu ışığı dışarıda aramak, insanı yanıltır.  O, içe doğan bir ışıktır. Büyük bir projektör (ışıldak) gibi her ayrıntıyı belli edip kişinin kendi varlık gerçeğini ve çevresini karanlıkta gözler önüne serdiği için sarsıcı olabilir. İrkilebilir o an buna hazırlıksız kişi.

      Ama teşhisten korkmak, bilelim ki, tedaviyi de olanaksız kılar. Karanlıktaki ışığı görmeye çalışmakta yarar var. Yalnız, gece yarısından sonra, zamanın ve kalbin dingin bir anında denemeli bunu.

      Bu çağda mı? Böyle bir zamanda mı?

      Evet,  tam da işte böyle bir zamanda. 

      Gecenin karanlığındaki ışığa çağrı

      Gözünü karartıp ışığa ulaşacaklaradır sözümüz öncelikle. Daha önce o tecrübeyi edinmiş ya da edinmemiş, ama ona ehil olanlara. Diğerleri için de bir haber verme, bir bilgi, belki ilgi duyanlara çağrı niteliğinde bir söz.

      Doğu-Batı Divanı’nda geçen;

      “Karanlığın gölgesinde tutulu

       Kalamazsın artık sen

       Ve yüce vuslatlara doğru

       Yeni bir arzudur seni çeken” şeklindeki tespitin ve benzerlerinin mevcut ve olası muhatabına da yöneliktir bu çağrı. Gecenin karanlığındaki ışığa çağrı.

Prof. Dr. İbrahim S. Canbolat - Haber 7

icanbol@hotmail.com