İçeceğinize ilaç atarlar mazallah hayatınız kararır. Erkekten arkadaş olmaz.

"Bekaretin ne önemi var diyen" erkeklerle görüşmeyin....
  
Gönül eğlenilen değil, evlenilen kızlardan olun.

Uyuşturucu maddelerden ve kullananlardan uzak durun.

"Bir kereden bişey" olmaz demeyin.

Gündüzün şerri gecenin hayrından evladır.

Altın bileziğiniz olsun, yani bir mesleğiniz.

Erkeklere güvenmeyin.

Makyaja ne gerek var, doğal haliniz zaten güzel.

İlk buluşmada sizi öpmeye kalkan erkeklerin amaçları farklıdır.

Evli erkeklerden uzak durum, eve gider unutur.

Sigara içmek ya da alkol almak büyümenin göstergesi değildir .

Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim......

Bu sözler. Şimdiki gençlere göre GEYİK anlatımlar. Yani gülüşerek tii'ye aldıkları mevzuular olup  eski kafalı insanların verdikleri tavsiyeler sayılıyor. Kendileri için ehemmiyetleri de yok sayılacak kadar az denilebilir.

Lakin KAZIN AYAĞI ÖYLE DEĞİL.

Eskiler ne demişse doğru demiş. Bunu ancak yaş kemâle erince anlayabiliyorsunuz; ve eğer şanslıysanız bedellerini ağır ödememiş oluyorsunuz.

Hergün düzinelerce genç kızımız bu yukarıda saydığım tavsiyeleri dikkate almadığı için hayata küsüyor. Bu tavsiyelerden bir kaçını masaya yatırdığımızda evet haklı olabilirler. Erkeklerden arkadaş olur ama kesinlikle bir yere kadar. Ya da makyaj yani az makyaj özgüveninizi daha da yerine getirebilir.

Akıl mantık dahilinde düzenleyebiliriz bütün bu önerileri ve hayatımız çok daha kolay olabilir gibime geliyor. 15 yaşındaki bir genç kızın, kızlı erkekli bir grup halinde sinemaya gitmesi kimi ailelere göre uygun olabilir, kimisine göre olmaz. Kimi genç kız filmi izler kimisi de belki hayatının ilk öpücüğü ile tanışır.

Burda önemli olan ailelerin kontrolu ellerinde tutmasıdır bence. Gizli saklı yapılacak her şey bir adım ötesinde pişmanlıklar doğurabilir. Kendi kafalarına göre attıkları her kulaçta biraz daha derinlere batabilirler. AŞK diye sandıkları şeyin belki de aşk olmadığını ağır bir bedel ödeyerek anlayabilirler ve bu da hiç iyi olmaz.

Bütün bunları neden mi yazıyorum. MÜNEVVER KARABULUT‘un sırra kadem başmış cinayetinin izleri ve katili aranırken bugün okuduğum yeni bir haber içimden gelenleri yazmaya teşvik etti beni. Çocuklarımızın tahtını yapsak bahtını yapamıyoruz . ALLAH korusun onları.

Rahmetlinin ailesinin bağrındaki lavlar ölene kadar soğumaz eminim. Akıllara durgunluk veren ölümünün ardından kaç kız çocuğu sahibi aile acaba yetiştirme tarzını gözden geçirmiştir?  Bunun kızı erkeği yok aslında çocuk çocuktur. Dünya sapıklaşmaya yüz tutmuşken artık herşey çok daha zor olacak. O yüzden gençlerin GEYİK diye adlandırdıkları bu öğütler artık tekrar konulara dahil edilmeli.

Bunun geri kafalılıkla ya da eski kafalılıkla hiç bir alakasının olmadığı da iyice vurgulanmalı. Kulaklarından beyinlerine girene kadar tekrar tekrar söylenmeli. Nerden başlanılır nasıl bir yol çizilir artık orası her ebeveynin kendi tarzına kalmış ama kesin emin olduğum bir şey var ki dünyanın çivisi çıkmış. Biz elimizde bir çekiçle dolaşmayı adet haline getirmeliyiz.

Kafası bedeninden kopartılmış ve parçalara ayrılmış bir genç kız cesedi yetmez mi alarm düğmesine basmak için. Bunu yapan ya da yapanlar ne denli normal olabilir ki? OLAMAZ. Peki bu sapıkça şiddetin temelinde günümüzün şiddet içeren bilgisayar oyunları yatabilir mi? Ya da izlenilen çizgi filmler?  Korku filmleri vs vs..

Ben çocukken teknolojiye ait en büyük lüks televizyonun uzaktan kumandası idi. Yaratıcılığın ölmediği çocukluk yıllarına denk gelmiş biri olarak en mühim oyunlarımdan biri ise kibrit kutularına ip bağlayıp telefon yapmaktı. Peki ya bizim çocuklarımız nelerle meşgul oluyorlar bir düşünmek araştırmak önünü almak ya da bi kısmını kati surette elemine etmek gerek.

Saldırganlığa meyil verdirecek şeylerin önünü kesmek gerek diye düşünüyorum. Sokakta oynamak bile kabusa dönüşmüşken en büyük görev ailelere düşüyor. Dedektifçilik oynamadan profesyonel yardımlarla çocuk yetiştirme anlayışımızı gözden geçirmeliyiz belki de.

Söylemesi kolay lakin teşebbüste biraz teferruatlı olsa da ben bir takım sapkınlıkların önünü alabileceğimize inanıyorum. Elbette yüce YARADAN’ın kaderinin önüne geçemeyiz ama hiç birşey yapmadan da kadermiş deyip geçemeyiz.

KISSADAN HİSSE ZAMANI  benim için.

Ya sizler için?

 Serdem COŞKUN / Ogünhaber
serdemcoskun@ogunhaber.com