Kaç yıl olmuş diye parmak hesabı yaptığımda, ilk özel radyoların ve televizyon kanallarının kurulduğu yıllardan başlamam gerekiyor hesaplamaya...

1994 yılıydı... 1,2 ...5....10...18 yıl olacak neredeyse... Tabi çok gençtim. Bizlere, işini iyi yaparsan başarılı olursunu öğretenler vardı. Çok populer olmak değil, saygın olmak para eder diyenler vardı.  Ne kadar uyabildik, ne derece tutarlı olabildik orası tartışılır bu hayat imtahanında ama ev sahipliği yaptığım her programımda konuklarım baş tacı oldu saygı çercevesinde...

Lakin, her insan kadar hata yapan olmaktan alamadım kendimi. Yine de o yıllarda ki aklımda dahi, hiç birşeyin çok kolay olmayacağını idrak edebiliyordum.

Sonrasında, sallan yuvarlan düş kalk devam etti bu serüven. Hiç bir zaman, gündeme oturmak, assolist ya da artist olmak amacı taşımadım. Günü kurtarmak ta olmadı niyetim.Hayat şartları ne getirdi ise, aklım yattığınca değerlendirmeye çalışırken, ilkeli olmaya gayret ettim.

Fena mı ettim?

Başarı ya da başarısızlık hikayemi paylaşmıyorum sizlerle...

Çok samimi olarak fikir almak istiyorum bu kez... Bu yazımı,bir anlamda tartışma konusu olarak düşünün ve beni yönlendirin istiyorum. Kendimi, ‘mevzuu’ olarak masaya yatırıyorum ve geçen gün yaşadığım, beni derinden üzen olaya, gerçekten üzülmeli miyim? Onu soruyorum sizlere.

Ben kafamda tam olarak netleştiremedim ama bu memlekette ana haberlik olmadan olmuyor bu işler tezimin doğruluğuna tam olarak kaanat getirdim.

Şöhret denilen şeyle alakam yok aslında. Bunu siz bilmeseniz bile ben biliyorum. Amma velakin, ismimin içinde anıldığı(uzun yıllardır süre gelen) bir televizyon programım ve radyo programım, beste ve güfteleri şahsıma ait şarkılarım var. Şimdi oturup, ne yapmışım ne etmişimi anlatmayacağım elbette...

Lakin geçenlerde, bir an için 18 yılı çöpe atsam daha mı iyi olur hissine kapılmama sebep bir, 2 buçuk saat yaşadım. Ne biliyim, biraz kırıldım mı acaba?

Bakınız olay nasıl vukuu buldu...

Kibariye ablamız, bir televizyon programına başlamış. Arada sırada zaping yaparken denk geliyordum. Allah kelamı ile başlayan programında bazen hadislerden bile dem vuruyor. Roman havaları çalınıyor, göbecikler atılıyor ve memleketimin güzide ses sanatçıları ya da dalında gündem olan şahıslar konuk ediliyor.

Halkımız tarafından sevilen bir hanım Kibariye... Yılların Kibariyesi... Sesinin kuvvetine şapka çıkartırım. Nasıl bilirsiniz diye sorana, magazinden ve müzik programlarından tanıdığım kadarıyla derim.

Yeni yapmış olduğu programa bakacak olursak, işine saygısı olduğu kanaatındaydım ya da belki zamanla aynı kanaata yine ererim. Bilemiyorum ama bu kez susmak yerine akıl almak taraftarıyım...

Yıllar önce, benim bir televizyon programıma konuk olarak gelmiş hatta... Ben hatırlamadım, kendisi hatırlattı sağolsun.

Kibariye Hanım’ın programı için aradılar, lütfedip davet ettiler. Fena mı olurdu, yeni başlamayı düşündüğüm televizyon programının müjdesini de verebilirdim hem varsa birkaç bekleyenimiz... 

Beni sahneye davet ederken, az çok hakkımda bilgisi olduğunu düşündüm ya da olmasa bile ödevini yaptığını...

Ne de olsa ev sahibi...

İşte karşınızda‘‘SERGEN ÇOŞKUUUUUNNNNNN’’ demez mi?Hadi dedim dili sürçmüştür dert etme Serdem.

Tam iki buçuk saat boyunca bana toplam 4 kez Sergen, 2 kez Serli anlayamadığım uydurmaca bir isimle, bir kez de Serden diye  hitap eden Kibariye ile programında en ufak sohbet etme şansımız olmadı. Yani ne ben yeni programım hakkında konuşabildim ne de insani bir his paylaşabildim. Belki de reyting canavarı paniğinden oldu bu sohbet edememezlik bilemiyorum artık... Haklıdırlar, doğrudurlar.

Programın başından sonuna kadar, bir kaç bölüm hariç hep dans etti sevgili Kibariye desem yeridir aslında....Üzüldüm açıkcası... Benim burda ne işim var bile dedim.

Kibariye her Sergen dediğinde biraz daha kırıldım biraz daha öfkelendim. Öfkeyi bastırabildim elbet ama kırılganlığım çok ortada idi... Ayakkabılarını çıkarıp, Roman havasına başladığı sıra ‘Hadi, ölümü gör Sergen deyip’ beni sahneye alınca, bir odun parçası gibi, sahte tebessüm ve alkışlarımla bir iki saniye idare edip tekrar yerime oturmayı tercih ettim. Başımdan dökülen ısısı çok yüksek sular, gözlerimden akacakken program bitti çok sükür... Ve Kibariye ablamız, Sergen’cim çok teşekkür ederim deyince ;

-‘Sergen diil ‘Serdem’ yani Erdem’in başına S koyun’dedim.

Yazımın başında da söyledim. Ben tanışmadık diye biliyordum amma velakin canlı yayın esnasında kendisi söyledi programıma yıllar önce konuk geldiğini... Yani ben anlamadım, anlayamadım...

Hiç sevmedim bu şöhreti, çabalamadım da medyatik olayım diye ama isimsiz kalacak kadar basiretsiz işler mi yapmışım? Yoksa, Kibariye ablamızın mı gözünden kaçmışım?

Komplo olamaz... Mümkün diil... Bir yerde patlak verirdi diye düşünüyorum. Yayın çıkışı yanıma geldi ve özür diledi defalarca... Biraz kırgınlığım geçti ve belki de yarına hiç kalmayacak... 

Şunu merak ediyorum. Bu kadar doğallık normal mi? Yani, reklam aralarında yapım ekibinden hiç kimse mi konuğunuzun adı Sergen değil Serdem demedi?

Seviyorum, izliyorum... Hele bestelerini çok beğeniyorum diyorsunuz... Eh sesi de fena diil yorumunu yapıyorsunuz. Yıllardır biliyoruz izliyoruz diye ekliyorsunuz ama adımı bilmiyorsunuz. Vallahi de billahi de normalde bilmek zorunda değilsiniz. Ben de zaten işin o tarafında değilim. Ama madem ev sahibisiniz, o halde bilmelisiniz. 

Ne bileyim? Benim, size karşı kafamdaki o yapmacıktan uzak Kibariye fikrimi karıştırdınız. Beni izlediğinizi ya da dinlediğinizi söylemek zorunda değildiniz ki? Yani beni göğe çıkarıp sonrasında aşağı bırakmaya ne gerek var? Strateji hatasıdır bunlar. Samimiyet başka şeydir. Şarkı söylemek sizin, program yapmak bizim bilgelik alanımız diye söylüyorum. Aynı sizin dediğiniz gibi... Kötü bir niyetim yok asla.

Boş işler di mi bunlar? Yoksa diil mi? Ha Sergen ha Serdem ne fark eder mi diyorsunuz yoksa ?

Kızsanızda, muhalefet olsanızda lütfen görüşlerinizi paylaşın benimle... Saygılarımı sunuyorum ben Sergen efenim....

Not: Kibariye, ismimi söyleyemezken, inanın kendisi de ismimi tam bilmediğinin farkında idi. O yüz ifadesini asla unutmayacağım. Boş ve ne diyorum ben gibilerinden... Olsun, reyting olsun da Serdem'e de Sergen deniversin di mi ama? Vallahi çok komik bu camia... Çok bir saçma... Yine de ekmek parası ne yaparsınız?

Serdem Coşkun / Haber 7
serdemcoskun@gmail.com