Din görevlilerinin dilinde tüy bittiği bu mübarek ayda televizyonlarımızda yine '' Ramazan'da orucu bozan haller ve sevaplar, günahlar, ahlar, eyvahlar, onlar, bunlar, şunlar vs...'' konulu programlar izleyiciler ile buluşturuluyor. Mankafamız almıyor çünkü...

Öğrenemiyoruz bir türlü... Kan orucu bozar mı sorusu yine soruluyor, yine soruluyor. Teravi namazının rekatları yine masaya yatılırıyor. Her sene aynı içeriği taşıyan bu soruları yalnızca büyük şehir insanları soruyor fakat cevaplarını dinlemeden sırtlarını dönüyor yada kulaklarını tıkıyorlar. Nasıl mı biliyorum?

Bu hafta ihtiyaç sahibi köylerde iftar masaları kurmak için gönüllü olarak yollara düştüm. Şehir merkezlerinde ki gece eğlence merkezleri tıklım tıklım doluyken, dışındaki tüm köylerde maneviyat yüklü saatler yaşanıldığını farkettim.

Seksen haneli, ikiyüz nüfuslu köylerden söz ediyorum. Evler birbiriyle çok ama çok yakın mesafelere kondurulmuş. Herkes birbiriyle tanışık...

İnternet denilen tatlı zehir henüz buraların suyuna, huyuna karışmamış. Birbirinin arkasından konuşan, başkalarının mutsuzluğundan mutlu olanlar yok. Sebebini biliyorum ben... Neden olduğunu biliyorum.
Merhamet niçin hat safhada biliyorum.

Köylerdeki camiiler evlere ve kalplere o kadar yakın ki... Anlatılamaz bir his kaplıyor ezan sesiyle birlikte insanın içini... ''Haydi yürüyün camiiye'' diyesi geliyor insanın. Hacı dedemden tutun da liseli genç kızıma kadar herkes koşar adım doluşuyor avluya... Başı açık kapalı demeden...

Çocuklar neredeyse tüm gününü orada oynayarak, cıvıldıyarak geçiriyor. Camiinin imamı onların en yakın arkadaşı sanki... Hepsine isimleri ile hitap ediyor. Yazın açılan Kur'an kursu için sınıflara koyulan sıralar da sahipsiz değil. Kimse de ''Kan orucu bozar mı?'' diye sormuyor inanın...

Beni nasıl da güzel ağırladılar size anlatamam. Elleri ile tarlalarından topladıkları hasatları sundular. Hediyeler verdiler. Senin başın neden açık diye soran olmadı!... Ardımdan dualar ettiler ben giderken, hem de gittiğim tüm köylerdeki yürekler.

''EĞİTİM ŞART'' derken hep okulları mı kast ediyor acaba bu büyük şehir insanları?

Din kültürünün doğru verildiği yerlerde 'EĞİTİMİN' kıymeti daha çabuk öğrenilmez mi acaba?

Şimdi bu yazımı okuyan ve şahsıma sempatisi olmayanların eleştirileri de şu yönde olacak biliyorum.

-Köylerde neler neler, ne kötü şeyler de oluyor... Onlardan söz etmiyorsunuz ama Serdem Hanım!...
Susun Allah aşkına...

Geçen hafta evimin önünde elime bir kağıt tutuşturdular. Çaresiz gözleri görünce merak edip aldım. Şöyle yazıyordu...

-Sitemizin hemen yanındaki okulu ne yazık ki ''İmam Hatip'' yapmaya karar vermişler. Lütfen imza toplayıp bu kararı onaylatmayalım.

İyi de bizim ilçede zaten bir sürü okul var. Eksik olan neyse onu yapmak lazım gelmez mi? Yırttım attım kağıdı...

Her eve bir Camii ve bir okul ve bir İmam Hatip... Çok mu imkansız peki o zaman her mahalleye? Ha o da mı çok imkansız? O halde her yüz kişiye? Radikal kararlar mı aldım? Birileri çok mu kızacak bana? Peki kızsın o halde...

Manevi yanını doyuran hiçbir kimse bu dünya için de yaşaması gerektiğini bilmezden gelmeyecektir inanın!...
Karışsın kafalar karışsın azıcık... Denizler dalgalanmadan, ruh beslenmeden, akıl öğrenmeden durulmaz.

Serdem Coşkun - Haber 7

serdemcoskun@gmail.com