En çaresiz anların çözümü ve en çözümsüz zamanların çaresidir.

Kişi; inandığı kadar var ya da yoktur aslında.

Başına gelenden şansı meshul tutmak en kolayı, başlangıcını aramak en zorudur. Kimileri için kader etkisiz elaman, kimileri için hayatın ise şahdamarıdır.

Gelin görün ki hepsinin başında önce ‘inanmak' gelir.

Elinden geleni yapıp sonrasını Allah'a bırakmak; çoğumuzun yaptığı şey gibi görünse de bunu beceren zatların sayısı çok azdır.

Genelde balık hafızamız geçmişten ders çıkarmaya  müsade etmez. Öfkelerimiz dahil iyi anlarımızı bile çabuk unuturuz. Bu insanoğlunun değil bence inançsız toplumların alışkanlığıdır.

‘Önce kendine inanacaksın sonra başarmaya gayret edeceksin.' Sözü bana kalırsa büyük çelişkilerle doludur mesela... Yaratıcının inancına vakıf olmadan kişi kendine nasıl inanabilir aklım almaz benim.

Bu zamana kadar inanış biçimlerimize göre durumu ele alacak olursak; bizler ölmüşüz de ardımızdan ağlayanımız yok.

Tamam, daha fazla uzatmayıp sadete geleceğim.

Cidden nefesi kuvvetli birinin sizi okuyup üfürmesi ile koca bulacağını zannedenler var mı?

Ev almak için ağaca çaput bağlayanların o ağaçtan umdukları medetin manevi ya da mantıki bir açıklaması mevcut mu?

Önünden kara kedi geçince tüm dünyasının kararacağını düşünenler ne kadar sağlıklı?

Büyücülerden falcılardan çıkmayan kızlar topluluğuna, yeni nesil genç beylerimiz de eklenmiş. Yüzlerce liralar verip, suya baktıracağım diye bir şehirden başka şehire gidenlerin akılları yerinde mi?

İşin en komik ve acı tarafı; tüm bu saçmasapan şeylerin bizim inanış biçimimizde ya da daha doğrusu dinimizde var olduğunu sananların ortalıkta cirit atmasıdır.

Hoca takkesi giyip önlerine kutsal kitabı açıp, mırıl mırıl dua edermiş gibi yapıp paraları cukka edenlerin peşinden dünya kadar insan gidiyor.

Kılavuz karga, istikamet mağlum...

Bizler bu kadar zavallı mıyız?

.....

Bugünlerde sıkça duymaya başladığım bir söz asabımı yerinden oynatıyor. Tüm bunları bu sebepten mütevellit yazıyorum.

Ev arıyorum haldır haldır... Elbette kendime göre kriterlerim var. Rutubetsiz, ferah ve şirin bir yer olsun diye arzu ediyorum. Camii yakınlarında olması yüzümü güldüren bir sebep benim için ve öncelik. Zaten çoğu emlakçı bu duruma şaşırıyor. Camii yakınlarında olan evlerde ezan sesi rahatsızlık verebiliyormuş diyenler de var... Huzur veriyor diyenler de... Ağzı olan konuşuyor ne yapacaksınız?

‘Ben hafızım aslında' dedi bir emlakçı ve ben de ‘Ne güzel' diye ekledim. Genelde ev bakmaya gelen müşterilere söylemiyormuş, benimle paylaşmak istemiş sağolsun.

Bir diğeri ‘Benim için camii yakınında olması büyük avantaj...Allah korkusu olan insanlardan zarar gelmez' dedim. ‘Asıl hacı, hoca tayfasından korkacaksın.' dedi bana...

Geçen sene, baldızı rahatsızlanmış. Nefesi kuvvetli diye almışlar filanca şehirdeki Hoca Efendiye götürmüşler. Kadıncağaz, iyileşememiş Hak'ka göçmüş. O günden beri dolandırıldık diye geziyorlarmış etrafta vah vah... Kandırmışlar garibimi...

Hoca iyi üflememiş Emlakçı agbi!.

Bu üfürükçüler yüzünden hacı büyüklerimin, hafız kardeşlerimin bu üzücü benzetmelere mağruz kaldığını düşünüyorum.

O beyinsizlere inanan şaşkınlar, umduklarını bulamayınca gerçek inanç neferlerini de genellemelerine alıyorlar.

Ya da insanımız bir sebepten etkileniyor.

Ama eşek olana semer vuran çok olur. Senin ne işin var kuldan çare bekleyip, önüne oturup, nefesinden medet umuyorsun! Cebindekini son kuruşuna kadar verip sonra dileğin gerçekleşsin diye bekliyorsun.

Dedim ya herşey ‘İnanç' ile başlıyor. Neye inanacağını bilmekle atılıyor ilk adım. Nasıl inanılması gerektiğini öğrenmekle gelişiyor.

Öğretmediler...

Açıp okuyamıyoruz bile en basitinden bir İhlas'ı anadilinden...

Klasik müzik te dinlerim... Kur'an da arkadaş! Hele anadilinden okuyup anlamak için can atarım can.

Sana mı kaldı benim ev almam? Senin para karşılığında edeceğin duaya mı kaldı? Hem sen hangi duaları okuyorsun bakayım? Tabi karşındaki cahil... O kitabı okumuş anlamış olsa sen kime yutturacaksın o uyduruk duaları? Gerçi bilen de sana gelmez ya o ayrı mesele...

İçi bomboş yaratıklar gibi hayal dünyasında fütursuzca duvarlara çarpa çarpa paralıyoruz kendimizi...

Sonra da ben ‘Kadere inanmam' deyip, marjinal yaklaşımlar getiriyoruz. E falcıyı ağzı açık dinliyorsunuz ya?.

Ah şu merak yok mu ah şu merak...

Doğru bir tane, yanlışın sayısı çoktur. Bu yüzden etrafınızda para karşılığı dünyalık heveslerinizi, isteklerinizi okuyup üflemesi ile yerine getirdiği söylenen ve dinimizi alet eden her kim var ise suç duyurusunda bulunmak insanlık görevimizdir. Karakollarımızda sizlere yardımcı olur. Minik bir sorunmuş gibi gözüken lakin en büyük taşı yerinden oynatabilecek kadar tehlikeli olan bu duruma son vermek bizim elimizde...

Serdem Coşkun-Haber7

serdemcoskun@gmail.com