Anne; bebek arabasını eşinin eline tutuşturup, büyük bir keyifle çantasından çıkattığı sigarayı o kuru soğuğa rağmen yakıverdi. Bir yandan üşüyor bir yandan da aceleyle ardarda sigarasından nefesler çekiyordu. Minik yavrucak baba ile agulaşırken anne de tam yanlarında kendince keyif sürüyordu.

Zavallı yavrucak belli ki bu tabloya çoktan alışmış arada annesine gülücükler yolluyor annesi de ona öpücükle karşılık veriyordu. O sırada, bir elinde sigara bir elinde bebeğinin oyuncağı sallayıp duran anneye benim kadar şaşkınlıkla bakan bir bayanla hüzünlü hüzünlü gözgöze geldim.

İçeri girmem gerekiyordu çünkü ardımda kuyruk oluşmaya başlamıştı. Lakin nedense tek bir adım bile atmak istemiyor, olanı biteni izlemek için beklemeyi tercih ediyordum.

Sonra bir an kendime geldim ve ‘Sana ne' deyip adımlarımı hızlandırarak o sahneyi dışarıda bıraktım. Açıkcası çok üzüldüm ve içim bir tuhaf oldu. Aslında o annenin yanına gidip ‘O elinde tuttuğun şey dokuz ay karnında taşıdığından daha mı kıymetli ?' diye sormayı çok isterdim. Yapamadım...

San Francisco'da yaşadığım dönemlerde, yani ikibinli yılların başında satacağınız arabada dahi içmiş olduğunuz sigaranın size maddi manevi negatif bir puan olduğunu gözlemlemiştim. Evini satmak isteyen ev sahibinin doldurduğu evralarda bile ‘Sigara içiyor musunuz' sorusu mevcuttu. Yani çoğu Amerikan üretimli bu zıkkımların Amerika'da tüketim alanları epeyce kısıtlanmış iken, kendi ülkemdeki kullanım sahasının bolluğu o zamanlardan beri beni düşündürürdü.

Hatırlıyorum da uyanık bir arkadaşım; elinde yanan sigarayı arabasından dışarı attığı için mahkeme koridorlarını az arşınlamamıştı. Hatta davaya bakan hakim; burası ‘Türkiye değil' deyip kendisini azarlamıştı.

‘Sigara' ne sinsi ve ne kadar pisi pisine bir ölüm yoludur insanın kendine seçtiği... Kimilerine göre sadece saygıdan sebep saklanan ama her fırsatta yakılan bir ölüm çubuğudur dudaklarda dolanan ... Kimilerine göre ise onsuz bir hayat, hayat değildir.

Sigara; sözüm ona keyif sürdürürken zehrini veren iki parmağımızın arasında tuttuğumuz en büyük düşmandır aslında...

Nedense içim yetişkinler için değil de daha çok çocuklarımız için cız ediyor. Evladının yanında sigara içen anne ya da baba için güzel düşüncelerim yok. Hatta dudaklarının tam ortasına en keyifli anlarında terliğin ucu ile vurup kaçmadan durasım bile var.

İstatistiklere göre sigaraya başlama yaşı için 11 diyorlar. Aman Allah'ım diyorum ben de...

Devletimizin sigara ile ilgili almış olduğu tüm caydırıcı hükümleri mutlulukla takip ederken, yürekten de teşekkür ediyorum. Bundan birkaç yıl öncesine kadar nasıl oluyormuş da bu zehir uçaklar ve ulaşım araçları dahil hemen hemen heryerde rahatlıkla içiliyormuş aklım almıyor. Neyse ki, şimdiler de gençlik ve evlatlarımız çok daha şanslı... Ve ben bu şans oranının çok daha yüksek olmasını temenni edenler arasındayım.

Adı üstünde ‘Yasak' ... Bu yasakları çiğnemek için gereken tüm ihtimallerde malesef mevcut. Para cezası için ‘Öderiz' diyenlerden tutun, yarı açık alanlarda çaktırmadan açık alanlarmış gibi hareket edip sigara içilmesine göz yuman mekanların korkusuzluğuna kadar, yasağı delmek için çabalayanların formülleri bitmiyor. Uyanık çok!.

Sadece kendini zehirlese o zaman şöyle diyebilirdim aslında  ‘Bana ne, ne yaparsa yapsın!' ama pasif içici denilen bir kesim var ki onların hiçbir suçu günahı yok. Sigaranın dumanından nasibini alan ve sigara kullanmayan bu kişiler için de sigaranın yol açtığı tüm musibetler malesef ki söz konusu.

Yasalarımız gereği 18 yaş altına sigara satımı yasak olmakla beraber, sigara üretimi olan ve satılan yerlerde  bu yaş sınırı temel alınarak 18 yaş altı gençlerin çalıştırılması da yasaktır. Bunu bile bile bakkallarda marketlerde çırak olarak çalıştırılan gençler hergün kimbilir kaç eve ekmek, gazete ile birlikte sigara da ulaştırmaktadır.

Ve ve suç olmasına rağmen halen çoğu bakkal ve seyyar satıcıların arabalarında dal dal satılan sigaralar sakızların hemen önünde yer almaktadır.

O tek tek satılan sigaraların çocuklarımız için nasıl bir tehlike olduğunun farkında mıyız? Suç olmasına rağmen ciğeri kabul edip 18 yaş altına sigara satan esnafın insanlığından şüphem var.

Bir başka insanlığından şüphem olanlar da, bu tip suç işleyen yerlerin varlığını bilip, görüp de üç maymunu oynayanlardır.

11 yaşındaki çocuğa kuruşla sigara satan insanın belki uykuları kaçmıyor olabilir ama bana kalırsa bu insan uyuşturucu satmaktan daha altta kalır bir iş yapmıyor.

Sigara ile ilgili yasalar ve yasaklar konusunda hala ‘Tınn' olanlara karşı, insanımızdan sağduyu beklentisi içindeyim... Terliğin ya da elimizin tersi çözüm olmadığına göre öldüren ya da süründüren bu zıkkıma daha fazla çoluk çocuk feda etmemek adına lütfen bile bile suç işleyenlere susmak yerine yetkili birimlere şikayet etmek için kolları sıvayalım. O yetkili birimlerin bu katliama dur diyeceği kanısındayım. Ve toplumun her bireyinin bu onuda yetkili olduğunu düşündüğümden...

İlk ‘Dur' benden... Sırada kim var?

Serdem Coşkun - Haber 7

serdemcoskun@gmail.com