Zihninizden tüm sülükleri sıyırıp kalbinize perde takmadan, gözleriniz yalınayak, cümleleriniz çırılçıplak bir dost kapınız oldu mu çalacak?

Sırtınızı kollamadan, kapınızı kapatmadan, hayatın getirdikleri ve götürdüklerini sanki ekmek paylaşır gibi bölüşüp, dertlerinizi saklamadan, yanınızda olduğunuzu bilip uykuya daha bir çocukca daldığınız kiminiz kimseniz oldu mu hiç?

Aklınızdan kalbinize, merhametinizden vicdanınıza sizi Hak katında insan yapan her güzel yanlarınız ve huylarınızda sevgisini içinizde  barındırdığınız, siz söylemeden anlayan, sizin için hislenip ağlayan, adınızı seven, canınızı seven, sizi seven, sizi evvela Yaradan'dan ötürü seven... İki cihanda ihyalığınıza dua eden ve bunu içinden gelerek yapan biri ile karşılaştınız mı?

Görünmez uçurumlardan aklınızı çekip kurtaran, saatlerce sizin selametiniz için çene yoran, menfaatten uzak, anne kucağına yakın sıcaklıkta, canınızın canı gibi ‘Canım' dediğiniz biri oldu mu hiç?

Sihirli kelime ‘DOST', görünmez bağ ‘HAK'...

Dünyalık mevzuuları masaya yatırıp, aldatan koca, giden kadın için dökülen yaşların buluşturduğu ortaklıktan bahsetmiyorum.

Sırf ‘Hak sevgisi' sebepli kaynaşmalardan bahsediyorum.

Ben geri kalan tüm duygular için yapılan paylaşımların ‘Hak korkusu' taşımayan yüreklerde öncesi dostluk sonrası vefa adına çok kötü örnekler teşkil edeceğine inanıyorum.

...

Yıllardır bu yalan kazanının içinde yandı elim kolum, yüzüm gözüm... Sahte kalplerin, çiğ bakışların, olmamışların içinde önceleri ben de çok tedariksiz ve toydum. Canım diyenin canı, ciğerim diyenin ciğeri olduğumu sanıyordum. Ama sonra sonra tüm bu zırvalıklara doydum.

MEDYA, SANAT VE HAYAT DÜNYASI HEP AYNI...

Kötülerin iyi sanıldığı, iyilerin genelde kazanmadığı, çok muhabbetin tez ayırdığı, dertlerin dedikodu malzemesi yapıldığı, ‘Aramızda kalsın' diyerek verilen sırların cümle aleme yayıldığı, özel hayatınızın en mahrem konularının kulaktan kulağa fısıltı gazetesi ile duyularak yeri geldiğinde ekranlarda afişe edilerek  parçalandığı bir alem ‘Medya' ve ‘Sanat' dünyası...

Sokaktan geçen insanımız, alt komşunuz, mahalle bakkalınız onlar farklı bir tablo çiziyor sanmayın. Onlar sinsi kalplerini gizli tutmanın (şöhret olmamanın)  bir sıfır avantajı ile hayatlarına devam ediyorlar. ‘Hayat Dünyası' içinde yer alanlar da yeterince kötü ve sahte.

Biri size ‘Canım, dostum' diyorsa aman dikkat edin diye tembihlerdi eskiler... ‘Ya borç isteyecek ya da tek taraflı menfaat sözkonusu' derlerdi... Kulağa küpe yapmamak mümkün mü? Böyle hastalıklı bir şüphe ile varlık sürdülür mü? Düşünsenize şimdilerde herkes herkesin canı!.

Yaşanılır gibi değil...

Olmamış şeyleri olmuş gibi anlatanlar da onlar, dost maskesi ile düşmanlık yapanlar da...

İçki masasından dost çıkmaz... Şarkılardan dost olmaz... Felek ve çember işin içine girince menfaat beklentisi içinde olan ‘Dost' diye anılmaz. Dün tanıdığımız insanın bugün en yakınımız gibi davranmasına sebep veren de biziz, yarın hüsrana uğrayacak olan da...

Fal bakıp, laklak yapıp, alışveriş merkezlerinde dolanıp, iki derdini anlattığın insana dostum deyip, bu güzel sözün itibarını iki yalandan sohbetle harcamamak lazımmış... ‘Arkadaş' hadi bir nebze...

‘Canım' dediklerimizin çoğu gerçekten canımız kadar değerli olmadığı halde  bu yakıştırmayı sırf dilimize yapıştığı ve ağız alışkanlığından  ‘Laf olsun' diye hakkını vermeden sarfediyoruz. Ucuzlatmada üstümüze yok vesselam.

...

Geçenlerde; hemcinslerimden biri işi düşmüş çalıştığım yere geldi. Çayımı içti, yemeğimi yedi, yardımcı olmaya çalıştım. Canım dedikleri hakkında dedikodusunu yapıp, iki dakika da bakışları ile ‘Ben yalanım' deyip, işi görüldükten sonra yanaklarımdan öptü ve gözden kayboldu.  Dün duydum, üzüldüm... Canım dedikleri arasında ben de varmışım. Hakkımda atıp tuttumadığı şey kalmamış. Sağlık olsun, benim bu mikroplara karşı aşım var. Ama bu ‘Canım' ve ‘Dostum' kelimelerinin  kanını yerde bırakan malesef bizleriz.

...

Dilimize yapışan ve olur olmadık kişilere lap diye söylediğimiz bu sözlerin hakkını vermenin zamanı geldi diye düşünüyorum. Garson da canımız, satıcı kız da... İki günlük tanıdığımız insan da, en içimizin almadığı da...

Canımlar, dostumlar,bitanemler,aşkımlar havada uçuşuyor malesef... Hem de tanımadığımız insanlara bile söyleyebiliyoruz sırf ağız alışkanlığı olduğu için...

En asilinin,  kişinin adının sonuna ‘Hanım' ya da ‘Bey' getirmek olduğunu düşünüyorum. Yalandan canımları cicimleri bırakalım artık diyorum.

Yazımın başında ‘Sizin hiç oldu mu' diye sordum ya hani... Evet benim var, oldu. Hamd olsun.  Bu haftaki yazım da zaten ‘Dostumun' kulağımı çekmesi sonucu kaleme alınmıştır.

‘O benim kötülüğümü istemez evelAllah'.

Dertleşiyorduk, sohbetteşiyorduk... ‘Üzülüyorum' dedim sahte insanların etrafımdaki varlıklarına... O da bana sordu; ‘Neden herkes herkese ‘Canım' diyor ?'. Herkes herkesin canı olamaz. Sen de bazen onlar gibi basit ama aslında büyük bir hata yapıyor olabilir misin acaba?

Durdum düşündüm... Evet yapmışım çoğu zaman... Haklısın dostum.  Çoğumuzun yaptığı şey bu...

O zaman ben başı çekeyim ve ‘Canım' olmayanlara sırf alışkanlıktan ‘Canım' deyip de ‘Canım' kelimesinin anlamını ucuzlattığım için özür dileyeyim ‘Kendi canımdan'.

Özür dilerim...

Serdem Coşkun - Haber7

Serdemcoskun@gmail.com