Nur topu gibi bir saray sorunumuz var artık. Sarayın maliyeti, neden yapıldığı gibi absürd soruları dizen herkes köşesinde 'Bizim saraya ihtiyacımız yok' diye feryadı figanda bulunuyor.

İşin komik kısmına gelince: İlkokul problemlerini andıran formüllerle sarayın maliyeti üzerinden hesaplar yapılıyor. Bir de uçak var tabii. O da problem. Neden? Çünkü biz at arabalı bir Cumhurbaşkanı istiyoruz!

Ufuk fukara olunca bu türden eleştirilerin de hiçbir kıymet-i harbiyesi olmuyor.

Bugün bu eleştirileri getiren cenahlara bi bakalım: CHP genel başkanı iktidar olduğunda bu sarayı ODTÜ'ye bağışlayacağını söylüyor. Peki nasıl olacak? Misal kendisini 2. bir milli şef olarak mı görüyor da 20 sene daha o koltukta kalacağını ümit ediyor. Diyelim koltuğu sağlama aldın, ya iktidar? Güldürmeyin, ya da en iyisi gülün gitsin.

Bir de şu CHP genel merkezi konusu var. Kaça mal oldu? Kimin parasıyla nasıl yapıldı? Pakistan Müslümanlarının Kurtuluş Savaşı'nı kazanalım diye gönderdikleri altınlardan kurulan İş Bankası'nın parasıyla olmasın.

27 yıllık CHP iktidarında Türkiye'deki gereksiz israf yok muydu? Sahi bu Kasapyan Köşkü ( Çankaya) halktan toplanan 4 bin 500 liraya alınmamış mıydı?

Düşünün o dönemin şartlarını Anadolu'da ayağına çarık dahi giyemeyen bir toplumdan bahsediyoruz.

Bir de Savarona yatının fiyatına bakalım: 6 milyon dolar. Savaştan yeni çıkmış bir milletin en çok ihtiyaç duyduğu şey; lüks bir yat olmalı!

Bu arada Cumhurbaşkanı, ne sarayın tapusunu ne de uçağın ruhsatını üstüne alıyor. Devletin demirbaşı yani!

Bu sosyolojiden hala bisikletli Cumhurbaşkanı bekleyenler en hafif tabiriyle cahil! Olsun Erasmus'un More'a dediği gibi 'ignorance is bliss' Cehalet mutluluktur.

Saray yerine çadır, uçak yerine bisikletli bir devlet başkanı istiyorsanız, Kemal bey bize bunun genel  başkan olarak örneğini sergilesin. Hem siz rahat edersiniz hem de Türkiye olarak hep beraber eğleniriz. Ne diyordu slogan da 'Evet başarabilirsiniz!'

serkan.ustuner@haber7.com

@sustuner