İran’da zırcahil seçmenler!

İRAN’DA Ahmedinecad kırsal kesimde ve kent varoşlarında “zırcahil” kitlelerin desteğiyle seçimleri kazandı... İran için çıkış yolu da gözükmüyor. Çünkü mollalar aşırı doğurganlığı teşvik ediyorlar; “yoksul, eğitilmemiş, zırcahiller eksik olmasınlar” diye!
1980’lerde Humeyni çok çocuk yapılması için çağrıda bulunmuştu; şimdi de Ahmedinecad “İki çocuk İran için az” diyor. “Tayyip” de benzer laflar etmiyor mu?!
Hep şeriat özlemcisi eğitimsiz, yoksul, zırcahiller eksik olmasın diye...
Zaten aşırı doğurganlıkla şeriat arasında kuvvetli bir bağ var. Bakın, İslam toplumlarına, patır patır doğuruyorlar...
Evet, bu satırlara ne diyorsunuz? Doğru mu bu yazdıklarım?
Gelin bunları araştırmaların süzgecinden geçirerek “test” edelim.

İran’da doğum kontrolü
Bu konuda çok araştırma var. Burada Janet Larsen’den bazı veriler nakledeceğim.
Evet, Humeyni “1980’lerde” çok çocuk yapılmasını istemiş. Ama “1980’ler” dediğiniz koca bir on yıl! Humeyni 1980’lerin başında, İran-Irak savaşındaki korkunç nüfus zayiatının yarattığı kaygıyla çok çocuk istemiş... Ama aynı Humeyni, 3 Haziran 1989’daki ölümünden önce “doğum kontrolü konusundaki tartışmaları yeniden başlatmış!.” Kasım 1989’da da “Aile Planlaması Milli Programı” kabul edilmiş.
1993’de “Aile Planlaması Kanunu” çıkarılmış. 15 bin sağlık ocağı ile bütün sağlık teşkilatı ve “İslami İrşat Bakanlığı” seferber olmuş, ayetullahlar fetvalar yayımlamış, az çocuk yapın diye!
Ve, 1986’da evli kadın başına ortalama çocuk sayısı 6 iken, 2001’de 3’ün biraz altına düşmüş! Birleşmiş Milletler’e göre bu sayı 2010 yılında 2’ye inecek!
“Zırcahillik” meselesine gelince... İran’da 1970’te yüzde 30 olan kadın okuryazarlık oranı, 2001’de yüzde 70’e çıkmış! Üniversitelerde kız öğrenci oranı yüzde 50!
Ayrıntılı bilgi için şu kaynağa bakılabilir:
www.mnforsustain.org/iran_model_of_reducing_fertility

Büyük değişim
İran’ı enerjik ve başarılı aile planlamasına yönelten iki temel faktör var: Bir, aşırı doğurganlık kalkınmayı ve eğitimi yavaşlatıyor! İki, İran kurak bir ülkedir, tarımsal ve evsel su kullanım potansiyeli sınırlıdır!
İran’ın bugünkü nüfus artışının bile fazla olduğunu söyleyenler bulunduğu gibi, Ahmedinecad’ın ifade ettiği “nüfusun ileride yaşlanması” kaygısını duyanlar da var.
Sosyal bilimleri bir kenara atıp nüfus dinamiklerini “şeriat komplosu” diye izah etmek elbette fantastiktir, sansasyoneldir! Ama hurafedir...
Sosyal bilimler şunları da söylüyor: Aile planlaması, şehirleşme, eğitim gibi sebeplerle geleneksel “geniş aile”nin yerine “çekirdek aile” öne geçtikçe siyasi ve sosyal kültür de değişiyor, birey ortaya çıkıyor mesela...
Çekirdek aileyle birlikte, girişimci orta sınıf, eğitim, internet, TV, gazete gibi dinamikler eski köylü veya kabile toplumlarındaki itaatkârlığı eritiyor; liberal özgürlük talepleri güçleniyor, hayat tarzları çeşitleniyor ve demokratikleşme arzusu engellenemez hale geliyor.
Bu toplumlar ne teokrasiye ne de Jakobenizme dönebilir artık; liberal demokrasiden başka yolları yoktur.
İran’da yaşanan budur.
Daha önlerde giderek, Türkiye’de de yaşanan budur.
İleride Arap toplumlarında da ortaya çıkacaktır bu süreç...