ÜRKİYE Cumhuriyeti’ni kuranlar, Kürt milliyetçiliğinin “nesiller sonra” şiddetle ortaya çıkacağını görüyorlardı. Atatürk de İnönü de Karabekir de bunu görüyor, toplantılarda bunu dile de getiriyorlardı.

Hatta Ankara Hükümeti, Aralık 1921’de Ziya Gökalp’ten “Kürt Aşiretleri Hakkında Sosyolojik Tetkikler” yapmasını isterken, “Güneydoğu’nun ileride Makedonyalaşması!” tehlikesine çözüm arıyordu!

1924’te Gökalp’in ölümü Türkiye için talihsizlik oldu. Daha önemlisi, devrimler ve isyanlar gibi acil ve hayati konular, uzun vadeli bu meselenin ‘bastırılması’na ve ertelenerek ‘birikmesine’ yol açtı...

Org. Aytaç Yalman’ın dediği gibi, mesele kültürel açılımlarla 1960’larda, 1970’lerde çözülebilirdi. Ama Kürt kelimesini bile yasaklayan zihniyet bu imkânı görmemizi engelledi...

Nihayet birike birike 1984’te patladı!

40 bin kişi öldü, hâlâ kan akıyor; Kürt milliyetçiliği gittikçe keskinleşiyor üstelik.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz