Türkiye-Rusya ilişkilerinde, Suriye ile Libya derken bir kırılma noktası da Azerbaycan-Ermenistan hattında yaşanıyor. Ermenilerin Azerbaycan’a yönelik saldırılarının arkasında Ruslar var, peki Rusya’nın derdi ne?

Rusya’nın Libya’daki varlık sebebi, elbette Akdeniz.
Ama bir de detay bulunuyor.
Sirte ve Cufra, dolayısıyla petrol hilali bölgesine operasyona direniyorlar, Rusya için bu dönemde geçerli olan şey Libya’nın petrol üretmemesi.

Ermenistan’ın Azerbaycan’a yönelik saldırısında da Azerbaycan’dan Avrupa’ya giden enerji hatları hedef alındı. Ermeni saldırıları Ruslar tarafından destekleniyor.
Moskova, gücü yettiğince, kendisinden bağımsız enerji kaynaklarının çıkışını da transferini de engelleme gayretinde.
En büyük geçim kaynağı petrol ve doğal gaz olan, salgın sürecinde ise petrol fiyatlarının dibe vurmasıyla, ekonomik krizi en ağır şekliyle hisseden Rusya, enerji konusunda giderek saldırganlaşıyor.

ABD, Rusya’nın Libya’daki varlığından rahatsız, en baştan beri böyle.
Bunu ABD’nin Suriye özel temsilcisi James Jeffrey duyurmuştu.

Libya’da ABD ile karşı safta pozisyon alan Rusya, Avrupa Birliği ile ise aynı hizada.
Bu durum ABD’nin de tepkisini çekiyor.

ABD, Rus Wagnerlerin patronunu yaptırım listesine aldı.
ABD Dışişleri Bakanlığı da AB’ni, Libya’da Rus paralı askerlerle, Rus silahlarına sessiz kalmakla suçladı.

Libya’da AB-ABD-Rusya denkleminde en büyük çatlak ise Fransa kanadında yaşanıyor.
Fransa Cumhurbaşkanı Macron, geçen yıl “NATO’nun beyin ölümü gerçekleşti” demişti.
Türk gemilerinin Fransız gemilerini taciz ettiği yalanını ortaya atarken de NATO’yu Türkiye’ye karşı cephe almaya çağırmış, Türkiye’ye gereken yanıt verilmemesi halinde “NATO’nun beyin ölümünün gerçekleştiği resmen belgelenmiş olacak” demişti.

Ancak aynı Fransa, Libya ve diğer Afrika sömürgeleri konusunda NATO düşmanı Rusya ile ortak çalışıyor. Ermenistan için de aynı durum söz konusu.

ABD'nin Rusya konusunda çok net bir tavır sergilemediğini söyleyebiliriz.  Tehdit olarak algılıyorlar, rahatsızlılklarını  dile getiriyorlar ama hem Suriye'deki hem de Libya'daki Rus varlığı konusunda isteseler daha fazlasını da yapabilirler.

Direkt karşı karşıya gelmemeye özen gözteriyorlar. Zaman zaman Suriye'nin kuzeyinde askeri araçları arasında hafif gerginlikler yaşansa da bu bir çatışma ortamına dönüşmüyor.
Kaldı ki  Suriye'nin kuzeydoğusuna Rusların girişine izin veren de, Barış Pınarı harekatı sürecinde bizzat kendileri olmuştu.

Ama buna rağmen Fransa'nın ve genel anlamda AB'nin NATO'ya meydan okurcasına özellikle de Libya sahasında Ruslarla kolkola olmalarına tepkililer.

Fransa Libya'daki ortak çıkarları nedeniyle Ruslarla yan yana durmayı yeğliyor.  Bir de sık sık NATO'yu suçlayarak 2 senedir gündemlerinde olan Avrupa Ordusu meselesinin de daha fazla  seslendirilmesini sağlıyorlar.

Peki NATO değil de Avrupa Orudusu, AB'yi korumaya yeter mi?
Fransa Cumhurbaşkanı Macron'un hayali olan Avrupa Ordusu hala düşünce aşamasında.
Üstelik Fransa, Rusya'nın Libya'daki  varlığını destekleyerek daha büyük bir tehlikenin de önünü açıyor. O da Rusya'nın Kuzey Afrika kıyılarındaki yayılmasının Libya ile sınırlı kalmama olasılığı. Çünkü Rusların Libya'dan sonra Cezayir'de de etki alanı kurma girişimleri olduğu söyleniyor. Yani Fransa sanki  ateşle oynuyor gibi. Tamam yaşadığımız süreçte taşlar yerinden oynuyor,  eksenler kayıyor,  dengeler değişiyor ama Rusya'nın Afrika kıtasının Avrupa'ya en yakın noktalarında kol geziyor olması değişen denklemlerde AB için ne denli hayır olur,  bu büyük bir soru işareti.

Kırım'dan Azerbaycan'a; Suriye'den Libya'ya dört bir yanda faal olan Rusya'nın bunca işi  aynı anda götürecek gücü yok özellikle maddi anlamda hiç yok.

Ortak çıkarlar sayesinde hep kendilerine yol veren birilerini buluyorlar ama yarın öbür gün o ortak çıkarlar birden bire çakışabilir.