İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener, iki şeyi dilinden düşürmüyor.
Biri Doğu Türkistan’daki Türkler, diğeri ise “Esed’e geri gönderelim” dediği Suriyeliler.

Doğu Türkistan’da da Suriye’de de zulüm var.
Hangisi daha şiddetlidir, onun kıyaslamasını yapmak abes.
Zulüm, zulümdür. Zulmü yapan da zalimdir.
Azı çoğu olmaz.

Doğu Türkistan’da zulüm var.
Sayın Akşener buna sürekli dikkat çekerek, doğru yapıyor.
Ama Suriye’deki zulmü görmeyip, o zulümden kaçan Suriyelileri zalimin kucağına geri gönderelim, demesi, meselenin direkt zulüm-zalimle alakalı olmadığını gösteriyor.

Doğu Türkistan’da zulüm var ve o zulmü görenler Türkler.
Akşener, bunu vurguluyor, burada da çok doğru yapıyor.
Ama yine görmediği veya görmezden geldiği bir şey var.
Suriyelileri Esed’e geri gönderelim diyor ya, işte o gönderelim dediği Suriyelilerin en az 1 milyonu da Türkmen.

Suriyeliler yıllardır Türkiye’de.
Suriyelilerin Arap’ı da var, Kürdü de, Türkmen’i de.
Müslümanı da var, sünnisi de nusayrisi de, hristiyanı da.

Bunun ne önemi var?
Hepsi bir zalimden kaçıp gelmiş, buraya sığınmış.
Türkiye devleti yıllardır onlara “sen Arap mısın, Türkmen misin” demeden, Kürd’ünü Nusayrisini ayırmadan, sığınacak liman olmuş.
Bunun dışında yapılacak bir şey, zulme ortaklık olur, ırkçılık olur.

Sayın Akşener, Doğu Türkistan’da Çin zulmündeki Türklere sahip çıkarken, yüzbinlerce Türkmen’in de aralarında olduğu Suriyelileri, Esed zulmüne geri gönderme ısrarını sürdürüyor.
Demek ki mesele zulümle-zalimle mücadele etmek olmadığı gibi Türklere sahip çıkmak da değil.

Peki nedir mesele?
Israrla oynanan bir oyun var.
“Erdoğan, Çin’le ilişkileri bozmamak için Doğu Türkistan’a ses çıkarmıyor” diyorlar, ha bire bunu kaşıyorlar, bu yalan üzerine bir politika inşa etmeye çalışıyorlar.

Oysa daha geçen gün Cumhurbaşkanı Erdoğan, Çin Devlet Başkanı Xi ile görüştü. Aşı, ticaret, ekonomi, vs konuşuldu. Erdoğan o görüşmede Çin devlet başkanına Uygur Türklerini de sordu.
Uygur Türklerinin de Çin'in eşit vatandaşları olarak refah, özgürlük ve huzur içinde yaşamalarının Türkiye açısından çok önemli olduğunu vurguladı.

Doğu Türkistan için bir şey yapılacaksa, diplomasiyle olur.
Yoksa Çin’le kavga ederek olsa olsa Doğu Türkistan’a daha fazla zarar verilmiş olunur.

Bunun örnekleri var.
Filistinliler için İsrail ile kavga etmenin ya da darbe mağdurları için Mısır’la bozuşmanın kimseye bir faydasının olmadığını gördük.

İsrail, Gazze’yi hep bombalıyor. Ama en azından diplomasi yoluyla İsrail hiçbir zaman Gazze’ye girişine izin vermediği inşaat malzemelerini, Türkiye yollayınca, Gazze’ye sokuyor. Orada yıkılan evleri, hastaneleri, okulları Türkiye TİKA, AFAD, Kızılay ya da diğer STK’lar aracılığıyla, hep bu diplomasi yoluyla yeniden inşa etti.

Bu durum Mısır için de geçerli. Çin için de geçerli.

Türiye’nin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Doğu Türkistan için hiçbir şey yapmadığını söylemek, adice bir yalandır.
Aksine Türkiye ve Cumhurbaşkanı Erdoğan, Çin’le diplomasi yoluyla sık sık Doğu Türkistan’ı gündemde tutuyor.

Doğu Türkistan deyip, konu Afganistan olunca “ne işimiz var Afganistan’da” diyenler de aynı kesim.
O cahillere şunu hatırlatmakta fayda var.
Afganistan’a illa gidilsin diye demiyorum ama Doğu Türkistan’ı türkü niyetine söyleyenler bilsinler ki, o mazlum Türklerin bir bölümü de Afganistan sınırlarında kalan Güney Türkistan’da zulüm altındalar.
Bunu bilmiyor musunuz yoksa bilip de işinize gelmediği için tıpkı Suriyeli Türkmenler örneğinde olduğu gibi görmezden mi geliyorsunuz?

Doğu Türkistan hepimizin yarasıdır.
Bu yara Çin’le kavga ederek kapanmaz.
Ancak birileri ısrarla bunu istiyor.
Bunun öncülüğünü yapanlar da Amerika ve CIA odaklı kesimler.

Şayet derdiniz gerçekten Doğu Türkistan için bir iyilik yapmaksa, bunu CIA uşaklarıyla asla yapamazsınız.
Bu konuda samimiyseniz, CIA’in kayığıyla Doğu Türkistan’a gidemezsiniz.
Çünkü ABD’nin derdi Doğu Türkistan değil onlar Çin’le kavgalarında bunu aparat olarak kullanıyorlar.
Doğu Türkistan sadece ve sadece bizim derdimiz.
Ve ancak ve ancak samimiyetle çözülebilir.