Nereye gitsem aynı soruyla karşılaşıyorum: “Başlatılan yargı süreci nereye kadar gider?”

İlk gün “Sincan’a kadar gider” cevabını veriyordum, baktım tutuklananlar Sincan Cezaevi’ne konuluyor, şimdilerde farklı bir cevap arayışındayım. Neme lâzım; bakarsınız birileri çıkıp “İntikamcı hislerle bunu yapıyor” derler...

Oysa 28 Şubat (1997) bana şahsi bir zarar vermedi, almam gereken bir intikam yok... Bütün Ankara temsilcileri ile muhabbetler çok ileri noktalara götürülürken Genelkurmay’ın kapıları yüzüme sımsıkı kapanmıştı. Kapandı da ne oldu?

Bugünlerde birilerinin “Oto-sansür uyguluyoruz”, “Her istediğimizi yazamıyoruz”, “Kalemimiz elimizden alındı” türü şikâyetlerini işittikçe “Aferin bize” deme ihtiyacı duyuyorum: Bizler ağlamadık, gölge boksu yapmadık, hönkürmedik, yüzsuyu da dökmedik. Ya ne yaptık? Aslanlar gibi karşı mücadelemizi yaptık... Dönemin Genelkurmay Başkanının “Bin yıl süreceği” garantisini verdiği ‘28 Şubat süreci’ 16. yılında mahkemelik olduysa o aslanlar gibi mücadelenin bunda büyük payı var.

‘İntikamcı hisler’den söz edenler kendi çizgilerindekilerin hislerini açık etmiş oluyorlar...

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Taha Kıvanç - Star