Âdemoğlunun Peygamberi kullanarak insana köleliğini yücelttirmesi ne garip!

Üstelik bu tavır, Peygambere rağmen ve ısrarla sürdürülünce, ister istemez, "Sanki Allah'a karşı onları savunacak Tanrıları var" diye düşünüyor insan!

"Hepi topu dünyada bir kölesin ey insan" diyorlar. Ve sadece Allah'a teslim olması gerektiğini bilen insan dahi, gerçeği söylediği takdirde karşı tarafa algılattırmakta zorlanacağından korkup susuyor. 

İştirak etmeyip suskun kalmak da caizdir ve sünnettir ama yeter mi?

Hazindir ki işin doğrusunu bilenlerden bir kısmı da aleyhine yönlendirilecek ümmeti, "karşısına almamak" için "âlemin tek kerizi ben miyim?!" diyerek boyun eğiyor mahalle baskılarına...

O da "Lordum!" deyip önünde eğilerek, hürmetle bir kaç adım uzaklaşarak mesafe koyuyor; omuzunda ağlayabileceği en yakın arkadaşı, "emin misin?" diye fikrini sorgulayabileceği dünyadaki en büyük önderiyle arasına!

“Boyun eğmek” sevgi gösterisi olurken, sevginin tanımı da saygıda kusur etmemeye dönüşüyor…

Oysa Yaratan insanı "hayvandan daha aşağı" olmakla bile niteleyebildiği hâlde hiç "kölelikle" nitelendirmez. Hatta onu köleleştiren zincirleri tek tek Peygamberine kırdırtarak, ana-babasını sevgilisi uğruna feda edebilecek kadar hür kılar...

Allah kuluna, dünya hayatının bir oyundan ibaret olduğunu söyler. Ama insanı oyun aracı olarak yaratmadığına da dikkat çeker...

Kur’an-ı Kerim yeryüzüne, insana tek efendisinin olduğunu hatırlatmak üzere vahyedilmesine rağmen, vahiy adına konuşmak kendilerine "vazife kılınmış" gibi gösterilenler, ısrarla "lord" mertebesinde göstermeye gayret ediyorlar onun elçisini...

Tuhaf!

İnsanları, "Allah'ın Mekânına" ulaştırmak gayesiyle "şirkin gizli kalesine" sürükleyen "bu ısrar", ısrarcılara "yaptıkları güzel gösterildiği için" mi? En büyük duam bu kadar masum bir sebepten kaynaklanmasıdır, yoksa vay halimize!

İnsanın sorumluluktan kaçmaya meyli ve "akletmek" yerine imanını kendi bilincinden başka güvendiği her otoritenin fermanına teslim edebilme hastalığı "ısrarcıların" ekmeğine yağ sürüyor...

Uyanın artık!

Peygamberin Lordlaştırıldığı, kadının bayanlaştırıldığı bir “düşünce denetim” operasyonu var!

En yetkili isimlerden en cahil ferdinin ağzına, kurgusal zeminlerden haber diline kadar sızan ve dalga dalga yayılan devasa bir operasyon bu!

Her şeyin üstünde olan Allah'ın hesabı; bugün onları, dünyayı istedikleri gibi şekillendirecek güce sahip olduğuna inandırıyorsa, elbet de Hikmet'i vardır.

Bu fakirin elinden gelen; ikrarda durmak, şerhini düşmek ve ısrarcılarıninadına "Hey düşünce denetimci, hepsi hepsi duvarda bir tuğlasın!" diye haykırmaktır.

Buyurun dileyen herkesle hep beraber söyleyelim:

Üç kısım tekmili birden: Another Brick in the Wall  - Pink Floyd

We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

MECBURİ ÖZEL DİPNOTLAR:

"Anladım, eğitim sistemi tartışmalarına farklı cepheden katılıyorsun" diyen fukara okurlara özel not: Bu yazının eğitim sistemi ile alâkası yok. En azından Millî Eğitim Sistemi tartışmalarının yanından bile geçildiği sanılmamalı.

"Anlamadım" diyenlere özel not: “Yardım et anlamaya çalışırım” diyenlere Miley Cyrus'tan Fly on the Wall. “O da ağır gelir” diyenlere basitleştirilmiş muadili olarak Ajda Pekkan'dan Anlamadım Gitti. Hoşunuza gidecektir eminim!

Anlamazlıktan gelenlere özel not: Daha da ısrarcı olursanız sonraki şarkım: Accept'ten Balls to the Wall. Malûmdur ki 'taş' “yerinde” ağırdır...

Yaşar İliksiz - Haber 7
yasar.iliksiz@haber7.com