Eğip bükmeye gerek yok, Kerbela Faciası'nın mesajı açıktır: İnsan Müslüman dahi olsa, gözünü siyasi hırs kararttığında, Peygamberinin torununa vahşeti reva görebiliyorsa sıradan insanlara neler yapmaz!

Öte yandan Kerbela Faciası derken "facia" kelimesini kimin için kullandığımıza çok dikkat etmeliyiz. İmam Hüseyin ve yoldaşları, her ne kadar şeklen binlerce yıl yasla anılmayı gerektirecek şekilde şehit edilseler de tarihi vakanın kurbanları değil kahramanlarıdırlar.

Kerbela'da faciaya uğrayanlar; insanlıklarını o mübarek insanların kanlarında boğanlardır. Öylesine korkunç vahşete imza attılar ki bedduanın hoş görülmediği İslamiyet'e mensup müminler onlara  lanet okumayı meşru görecek hale geldi.

Kerbela Vakası, Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed'in Ehl-i Beyt'i zalimce katledildiği için değil, Ehli Beyt evlatlarının o şekilde ölmeyi tercih ettikleri için önemlidir. Olay  bu yönüyle facia değil destandır.

Kerbela'da ölmek tercihtir.

Kerbela Destanının kahramanları tercihlerini, imanlarını lekeyerek yaşamaktansa zedelemeden ölmek şekilde kullanmışlardır.

Bu sebepten “Eğer ben gitmezsem, bu ümmette bir daha hiç kimse, haksızlığa karşı çıkmayacaktır” diyerek Kerbela'da ölmeyi seçen Hüseyin'i ve arkadaşlarını kurban göstermek onlara yapılacak en büyük haksızlıktır.

"Haksızlık karşısında susmayın, hakkınızla birlikte şerefinizi de kaybedersiniz" diyen "Güneşin Doğduğu Yerden Battığı Yere Kadar Kahraman" Müminin oğlunun tercihini bu şekilde kullanmış olmasına kimse şaşmamalı.

Dile dile dolaşan Kerbela Menkibeleri'nin şu kısmı, halkın  Kerbela'daki tavrı nasıl yüzyıllarca nasıl doğru algıladığının somut göstergesidir:  İmam Hüseyin ayağını yere vurdu ve sahradan su fışkırdı. Hüseyin, düşmanlarına, "Ey Yezitler, istesek kana kana içecek su ayağımızın altındadır ama içmemize ruhsat yok!"

Yaşar İliksiz - Haber 7
@yasariliksiz
www.yasariliksiz.com
yasar@yasariliksiz.com