Kararlarında özgür bıraktığınız zaman hiçbir halk savaş istemez. Çünkü savaşlarda can verenler halkların çocuklarıdır, sönen onların ocaklarıdır.

Savaş istemezler ama istemeden savaşa sürüklenebilirler.

Bazı karanlık odaklar toplumu böler, halkları birbirine düşman eder, aralarına kan davası sokar, nifak tohumları eker.

Böylece barış içinde yaşayan insanların birbirine güven duymasını engeller.

Çekilen acıyla birlikte intikam duyguları yeşerir, baba oğulu, oğul babayı, kardeş kardeşi düşman beller.

Masum ve barışsever insanların gözü intikam ateşiyle kararır.

Bunu dünyanın her yerinde denediler ve başardılar.

İnsanları birbirine düşürüp savaştırarak büyük çıkarlar ve kazançlar elde ettiler.

Bu nefret ortamını yaratabilmek için insanlar arasındaki farklılıklardan yararlandılar. Farklı dil, farklı soy, farklı inanç hep kıyım nedeni oldu.

İspanya, Yunanistan gibi ülkelerde aynı dinden ve aynı soydan olan insanları bile birbirine düşürüp iç savaş çıkarmayı başardılar.

Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı’yı parçalamak için de bu taktiği kullandılar. Altıyüz yıl bir arada yaşamış Osmanlı halklarını birbirine kırdırdılar. Sırp’ı, Bulgar’ı, Rum’u, Ermeni’yi Türk’e, Müslümana, onları da ötekilere düşman ettiler. Kardeş kardeşi öldürdü, büyük acılar çekildi.

Acıların bir kısmı aynı din mensuplarınca paylaşıldı: Araplar İngilizlerle birleşip Müslüman Türkleri katlettiler.

Buna karşılık Türkiye’nin Yahudileri ülkelerine sahip çıktı.

Bu acılar sırasında Türkler, Kürtler, Çerkezler, Lazlar, gayrimüslimler cephede birlikte can verdiler ve bunun sonunda kendilerine bir yurt kurdular.

Bu yüzden Türkiye Cumhuriyeti, değişik unsurlardan oluşmuş büyük bir mutabakat ülkesidir demek yanlış olmaz.

Bu ülkeye yapılacak en büyük kötülük, bir ırkın, bir kültürün üstünlüğü fikrine kapılmak ve devleti buna göre yönlendirmektir.

Mustafa Kemal’in amacı ve ilkesi bu değildi.

Türkiye, dünyada ırkçılık yapılabilecek en son ülkedir.

Ben, değişik kimlikler tanındıkça, onlara saygı gösterildikçe, demokrasi arttıkça bölünme tehlikesinin azalacağına inanan bir insanım.

Kanıtım da var.

Bir zamanlar cephede kan dökerek bu ülkeyi birlikte kuran insanlar şimdi niye bölmek istesin ki!

Otuz yıldır her türlü tahrikin, her türlü provokasyonun denendiği Türkiye’de bir Türk-Kürt iç savaşı çıkmamış olması bunun delili değil mi?

Milyonlarca Türk-Kürt evliliği, bir arada yaşama iradesine örnek oluşturmuyor mu?

Bırakın insanlar nefes alsın, kimliğiyle, soyu sopuyla, kültürüyle ve demokratik ülkesiyle, hukuk devletiyle onur duysun. Haksızlığa uğramayacağına, eşit olduğuna inansın.

Korkmayalım: Bunca uğraşa rağmen, Türk’le Kürt’ü emperyalizm bile bölememiş, bundan sonra da bölünmeyiz.