Hatta o iğrenç öldürme eylemi birçok nedenle yüceltilir bile.

Vatan uğruna, namus uğruna, siyasi görüş uğruna, futbol takımı uğruna vs. adam öldürmek katili yüceltir.

Katillere “Türkiye seninle gurur duyuyor” diye tezahürat yapılır, katil omuzlara alınır.

Cezaevlerinde diğer suçlular aşağılanır ama katillere ağır mahkûm diyerek saygı gösterilir.

“Üç leşi var, beş leşi var” denir.

Zavallı kurban “leş” olmuştur.

Gündelik dilde bile adam öldürmek için “temizledi” sözü kullanılır.

Yani insan öldürmek dünyayı temizlemektir.

Birkaç yıl önce televizyonda bir şarkıcı yarışması yapılıyordu.

Birkaç hafta sonra baygın bakışlı bir çocuğun katil olduğu ortaya çıktı.

Ne oldu dersiniz?

Bu bilgiden sonra o çocuk necip ve asil milletimizin oylarıyla birinci seçildi.

Bu yüzden Ağca’ya gösterilen basın ilgisine şaşırmıyorum ben.

İçinde çok iyi insanlar barındırmasına rağmen Türkiye’nin çoğunluğu maalesef böyle.

Güce tapan, zayıfı ezen, kadınları çocukları paralayan, masum hayvanları eziyet ederek öldüren, cahil, bulunduğu yeri kokutan, ensestin yaygın olduğu ilkel bir topluluk.

Medeni insanlara acı çektiren bir güruh.

İşte bazı çevrelerin “milletimiz” diye yere göğe koyamadığı, her davranışında bir demokrasi hikmeti aradığı çoğunluğun gerçek yüzü bu.

Gerçek sorunlarla yüzleşmeye cesaret edilemediği ve aynaya bakılmadığı için ahlaken giderek geriliyoruz.

Meselenin sadece zenginleşmek değil aynı zamanda medenileşmek olduğunu kavrayamıyoruz.

Çünkü Atatürk’ten sonra hiçbir yönetim “insan ve onun kültürü” sorunuyla uğraşmadı.

***

YAZININ DEVAMINA BU LİNKTEN ULAŞABİLİRSİNİZ

Zülfü LİVANELİ / Vatan
zlivaneli@gazetevatan.com