Girişi itibariyle, güzel ve anlamlı bir söz. Tabii ki bu sözü söyleyen, Yunanistan Başbakanı olduğu dönemde, söylediklerini uygulamış olsaydı eğer… Bahsi geçen parkın bu konuda sembol olduğunu söylemek ise, alabildiğine sıkıntılı bir durum. Çünkü park bahanesiyle yaşananların parkla pek alakası olmadığı gibi; bu vesileyle fikirlerini söyledikleri rivayet edilenlerin davranışları da, tasvip edilebilecek gibi değildi.

Şehirlerde yaşayan insanların fikirlerini daha fazla söylemeye hakları olduğu konusunda kimsenin itirazı yok zaten. Ancak vaktiyle Gezi Parkı sebebiyle yaşananlar üzerinden mesaj vermek derdine düşenlerin, insanların fikirlerini söylemek için, daha makul yollar kullanmaları konusunda nedense suskun kalmaları, üzerinde düşünülmesi gereken bir durum.

Gezi parkı olaylarının sona erdiği, zarar ziyan hesaplarının yapıldığı günlerde ‘Eylül'de gel' şarkısı rağbet kazanmıştı. Bu, bir vesileyle benzer olayların üniversiteler açıldığında tekrarlanacağı manasına geliyordu. Ancak beklenen her ne idiyse, Eylül'de gelmedi.

Eylül'de gelebilecek olanı ümitle bekleyenler, bekledikleri olmayınca üzüldüler; birtakım sıkıntılar yaşanabileceği korkusu yaşayanlar ise rahatladı. İlgi çekici olan ise, Eylül'de gelmesi beklenenin niçin gelmediği ya da gelemediği konusuna kimsenin pek kafa yormamış olmasıydı.

Bunun yanında, Gezi olayları ile ilgili olarak halen netlik kazanmayan husus da; haklarını aradıkları söylenen gençlerin, bunu kanuni yollar kullanarak yapmak yerine vandallık boyutuna varan bir şekilde yapmalarına, özellikle de onlara taraftar olanların niçin hiç ses çıkarmadıkları hususuydu. 

Ağaçlar bahane edilerek çıkılan yolda, eğer yakıp yıkma, kırıp dökme ve yağmalama yapılmamış olsaydı, muhakkak ki göstericiler daha kazançlı çıkabilirlerdi; eğer, talepleri gerçekten dile getirdikleri hususlar olsaydı tabii.

Ve işin içine fazla girmelerine müsaade edilmediği için, kenardan ‘bravo' diye bağırarak hasılat devşirmeye çalışanlar; yarım ağızla da olsa, ‘gençler haklarını ararken, hukuk sınırlarında kalmaya dikkat etsin' gibisinden çağrılarda bulunmuş olsalardı, onlar da daha fazla puan toplayabilirlerdi.

Olmadı… Kimsenin ağaç diye bir derdi yoktu ve olup bitenleri ellerini oğuşturarak takip edenler de, ‘galiba olacak' beklentisine girdikleri; böylelikle normal yollardan kendisiyle rekabet edemeyecekleri bir iktidarı alaşağı edebilme ümidine kapıldıkları için olsa gerek, yakıp yıkma, kırıp dökme ve yağmalama konusunu görmezden gelmeyi tercih ettiler.

Konunun esası şu ki; muhalefet, iktidarda bulunanlardan çok daha iyi şeyler yapabileceğine insanları ikna etmeye çalışmak yerine, iktidara kestirmeden gidebileceği yollar arayıp duruyor. Bulduğunu zannedip girdiği her yolun sonunda da, balçığa saplanıyor.

Öğrenci evleri meselesinde, söylenilenlerden çok algıların önem kazandığını görünce hemencecik çark ederek, ‘biz de kız ve erkeklerin aynı evlerde kalmasına karşıyız' diyenler; Gezi olayları konusunda takip ettikleri politikaların, sürekli olarak kaybettirdiğini neden anlayamıyorlar acaba?..

İnsanımız nezdinde zerre kadar değeri olmayan kişi ve çevrelerle kurulan ve kurulmaya çalışılan ‘Gezi kardeşliği', birilerine romantik geliyor anlaşılan.  Ancak, insanımızın Gezi parkı bahanesi ile kendisine yaşatılanları unutmadığını hatırlatmak gerek.

Öğrenci evleri meselesinde ‘isteyen kız ve erkek öğrenciler tabii ki beraber aynı evde kalabilir' yaklaşımını, ‘kız ve erkeklerin aynı evlerde kalmalarına biz de karşıyız' şeklinde revize etmek için birkaç gün yetmişti… Ama Gezi Parkı olayları sırasında yaşanan Vandallıkları kınamayı akıl edebilmek için, 5 ay kafi gelmemiş anlaşılan…

Ekrem Kızıltaş - Haber7

ekremkiziltas@gmail.com