Çekildi sular, kalkalım artık gönül!
Tamamdır bu bağda vuslat ikmalimiz.
Dikeni yüzünden nesli kazınan gül,
Isırgan devri başlatır vebalimiz!

                       ( Ömer Lütfi Mete)

Bugünlerde kendimi hiç iyi hissetmiyorum…

Kendimi güvende de hissetmiyorum.

Hangi yöne baksam, nereye el atsam, bin türlü çirkinlik, bin türlü rezillik sanki çirkin yüzlü bir cadının kulak tırmalayan sesiyle buluşup çığlık çığlığa kahkahalarla gülüyor.

Derin bir ürperti içindeyim!

Gayr-ı meşru çocuğunu orada burada doğurduktan sonra çöp bidonlarına atan, öldüren, apartman boşluklarına fırlatan sözde annelerin ortalıkta cirit attığı bir toplumda yaşamanın dayanılmaz kalp ağrısını çekiyorum. Birbirini kesen, aldatan, doğrayan, minnacık çocukları kaçıran, zarar verip öldüren, çalan çırpan hasta ruhlu insanların hızla çoğaldığı bir toplumun ferdi olmanın acısı içindeyim!

Ancak bu kadar şeye rağmen kimse tınmıyor, tık yok!

Bekliyorum, umutla bekliyorum. Birilerinin kalkıp hadi toplum olarak bir gönül seferberliğine girişelim, hadi dağılan yanlarımızı toplayalım demesini bekliyorum.

Gün be gün çürüyoruz. Rezillik sınır tanımıyor her türlü azgınlık had safhada. Asıl darbeyi ruhi cephede yapmış yapanlar! Olan olmuş aslında.

Üçüncü sayfa haberleri sayfalara sığmıyor!

Lakin hiç kimsenin umurunda değil…

Toplumsal anlamda tuhaf bir şekilde değişiyor veya değiştiriliyoruz. Birileri sessizce tanındık, bilindik neyimiz varsa çalıyor, çırpıyor ve alıyor elimizden utanılası. Hepimiz telafisi mümkün olmayan bir gafletin içinde uyuyor ya da uyutuluyoruz, uyanmayası.

Toplum olarak Zirgüle Makamındayız.

         Üniversite yıllarında üniversitenin TSM korosunda solist olarak görev yaparken Türk Musikisindeki makamların insan ruhu üzerindeki etkilerini incelemiştim. Bu makamlar içerisinde en çok “ Zirgüle Makamı “ ilgimi çekmişti. İnsana uyku ve rehavet veren bir makam imiş meğer!

         Birileri bizlere sanırsınız ki uzunca yıllar Zirgüle Makamında şarkılar dinletmiş!

         Üniversitelerden, sivil toplum kuruluşlarına, medyadan, iş dünyasına, İslamcısından ülkücüsüne, sağcısından solcusuna, bürokratından Vekiline, tarikatçısından cemaatçisine, dedesinden ninesine, yedisinden yetmişine herkese bir garip haller olmuş! Sanki topluca Zirgüle makamında şarkılar dinliyoruz, sanki uyuyor uyutuluyoruz.

         Evet, sevgili okurlarımız, topluca Zirgüle makamında şarkılar dinliyoruz!

         Herkes değişmiş! Değiştiğini fark etmeyerek…

         Ya da bir şeyler ummuş değişerek bile bile…

         Eminim ki bendeniz de değişmişim.

         Geçtiğimiz gün on yıl önceki o duygulu kızla şimdiki Aybike’yi kıyasladım da çok şaşırdım. Kendi kendime dedim ki; Kızım, sen daha önce asla hiç kimse için art niyet beslemez, riya nedir, dedikodu nedir bilmezdin. Şefkat ve merhameti kimselerden eksik etmez Allah rızası için diyen hiç kimseyi geri çevirmezdin. Kirleniyorsun sen de, çevrendeki insanlardan etkileniyorsun, sen de bozuluyorsun haberin olsun dedim. Gerçekten. Bendeniz de değişmişim! Beni daha önce tanıyanlar da öyle söylüyor! Huyum değişiyormuş, vallahi…

         Sahi bizlere neler oluyor?

         Bu kısır tartışmalar, bu cepheleşmeler, bu dünyevileşme, bu tamahkârlık, bu riyakârlık ve bu vicdansızlık birdenbire neden sürat yaptı, neden birdenbire toplum sathına yayıldı? Kendimizden niye kaçtık çok uzaklara?

         Bunun sosyolojik, psikolojik, ekonomik ve inanç boyutları var elbette. Tek bir gerçekle açıklanmayacak kadar girift bir mevzu. Ancak şu var ki ciddi anlamda bir gönül ve akıl tutulması yaşıyoruz. Bütünüyle siyasete ve dedikoduya kilitlenmiş ve dünyevi olanı kapmak, makam ve mevki yarışında önlerde mevzilenmek için yırtınıyoruz. Dalkavukluk makamı olmazsa olmazlarımız arasındaki konumunu iyice güçlendirmiş durumda! Başarı için her yol mubahtır, anlayışı ne yazık ki tek geçer akçe durumunda.

         Oysa ulu yürekli erenlerimiz buna ” başarı hakk’a uygun düşmektir” diyorlardı. 

         Haber 7 Koordinatörümüz sevgili kardeşimiz, dostumuz Yaşar İliksiz, son yazısında “ Kirlenmek Yükseltir” demişti ki gerçekten son aylarda okuduğum en güzel yazıydı. Harika tespitler yapmıştı Yaşar İliksiz… Yükseldikçe kirleniyor, kirlendikçe yükseliyoruz. Tam bir kısır döngü...

         Evet, gerçekten de dünyevileşmek adına kirleniyoruz, kirlendikçe sınır tanımıyor, bütün değerleri ve kuralları ihlal ediyoruz. En güvendiklerimiz bile bir bakıyorsunuz öyle bir dökülüyorlar ki güler misiniz ağlar mısınız şaşırıp kalıyorsunuz.

         Kendimizi yeni baştan temize çekmenin bile fırsatını bulamıyoruz iş güç arasında. Tefekkür yok, vicdan sızısı yok, hatıralar çoktan yabancılaşmış bizlere. Künyemizin adresinde para, şan, şöhret, mevki ve makam ve zevki sıralamışız.

         Güzel adamların nesli tükeniyor, yetişmiyor artık güzel insanlar.

         Bir büyük mahşeri gürültünün içinde ne yazık ki Zirgüle Makamında şarkılar dinleyip uyuklayan insanlarız aslında. Yanı başımızdan koskoca bir hayat akıp geçiyor. Yarınları düşünmek, heybemize irfan denizinde inciler doldurmak gayretimiz yok, erdemi ekonomi pazarında satılığa çıkardık, ahlak can çekişiyor büyük kentlerin kirli kaldırımlarında. Geleceğimizi kendi ellerimizle adım adım felakete sürüklüyoruz.

         Anneler neden evlatlarını öldürüyor!

         Kadınlar neden böylesine arsızlaştı!

         Erkekler neden böyle hissizleşti!

         Ne oldu, neler oluyor?

         Bilen var mı?

         Sevgi, şefkat, merhamet, sadakat, erdem, fazilet sahi ne idi? Bu duygular ne işe yarardı hatırlayan var mı?

         Meğerse en pahalı incilerimizi birer birer rafa kaldırmışız!

 Farkında mısınız? 

Meryem Aybike Sinan - Haber 7 
aybikesinan@gmail.com