'Kırım önemli ama Türkiye daha önemli'

Sürgünle doğdu, sürgünle yaşadı. Hapsettiler, zindanlara sığmadı. Gıyabında cenaze namazı kılındı; şair “Eğilmedi kırıldı, tek vatanı Kırım’dı” dedi. Devirmeye çalıştılar; yıkılmadı...

Cemil Kırımoğlu, Türkiye Gazetesi'nden Burhan Can Terzi'ye önemli açıklamalarda bulundu:

Elbette Kırım hayat meselesi ama bizim için Türkiye daha da önemli. Kırım’ı kaybedebiliriz sonra geri alabiliriz. Ama Allah göstermesin Türkiye’ye bir şey olacak olursa son ümidimiz de kalmaz. Elimizden gelecek bir şey olursa Türkiye için her şeyi yapmaya hazırız” diye çınlıyor hâlâ kulaklarım. Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu’nun son sözleriydi bunlar bizimle vedalaşmadan önce. Eskiler onu Mustafa Cemiloğlu, Ruslar Cemilev olarak tanıyor.
1943 yılında dünyaya gözlerini açıp zulümle karşılaşan, henüz 1 yaşındayken Karadeniz kıyılarından Hazar’ın öte tarafına savrulan ama bu zulmün hesabını sormak için canını ortaya koyan Kırım Tatarlarının lideri böyle demişti işte. Yüreği bedeninden büyük olan, demir parmaklıkların ardından “demir perdeyi” sallayan Kırımoğlu Türkiye’nin, Türk halkları için değerini bu sözlerle anlatıyordu.

Rusya’nın 2014’te Kırım’ı ilhak etmesinin ardından, doğduğu topraklara girişi yasaklanan Ukrayna Milletvekili, Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu ile görüşmek için Kiev’in yolunu tuttuk. Hayatını hürriyet mücadelesine adamış 73 yaşındaki dava adamının son derece mütevazı evine girerken ayakkabılarımızı çıkarıp terliklerimizi giydik. Bizi kendi evimizde hissettiren Kırım Tatarlarının liderinin evinde ilk dikkatimi çeken geniş kütüphanesi ve müzik çalar oldu. Artık Kırım’ı konuşmanın vakti geldi diye düşündüm. 2014 krizinden başladım sorularımı sormaya. Kırımoğlu da tüm samimiyetiyle cevapladı.

2008 YILINDA UYARDIK AMA..

* 2014 Kırım Krizi’ni hazırlayan etkenler nelerdi?
Aslında Putin hiçbir toprak iddiası olmadığını ardı sıra ilan etmişti. Ama aynı zamanda Rusya’da çeşitli kuruluşlar vardı ve Kırım ile ilgili propaganda yapıyorlardı. Jirinovski gibi siyasi adamlar, milletvekilleri kışkırtıcı propagandalar yaptı. Rusya da daima orada yaşayan bölücü grupları destekliyordu. Ama Ukrayna maalesef bunlara karşı hiçbir tedbir almadı. Aslında 21. Yüzyılda Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nde veto hakkına sahip olan bir memleketin, başka bir ülkeye gelip de onun toprağını zapt edeceği hiç kimsenin aklına gelmiyordu. Ama biz 2008 Gürcistan-Rusya savaşından sonra “Alarm” vermiştik. Dedik ki, “Sırada Kırım olabilir.” Bazı tekliflerimizi söyledik: Birincisi Sivastopol’a yerleştirilen Rusların üssü hakkındaki anlaşmanın iptal olması lazım. İkincisi Ukrayna’nın ana toprağından Kırım’a yeterli sayıda asker getirilmesi lazım. Sonra Kırım topraklarındaki tüm Rus ajanlarının temizlenmesi gerektiğini söyledik. Rus konsolosluğu gizlice oradaki etnik Ruslara Rus pasaportu dağıtıyordu, onu da araştırmalarını talep ettik. Ama maalesef hiçbir şey yapılmadı. Yanukoviç iktidara geldikten sonra, her şey tam tersine yapılmaya başlandı. Rus bölücü örgütler daha kuvvetlendirildi. Ve esas olarak baskı Kırım Türkleri Milli Meclisi’ne karşı kuruldu. Yanukoviç Avrupa Birliği ile anlaşmayı imzalamayı reddettikten sonra burada biliyorsunuz olaylar başladı ona karşı. Azarov da onun uşağıydı, o da etnik Rus’tur. Yanukoviç de Ukrayna dilini çok iyi bilmiyordu. Başbakan etnik Rus, savunma bakanı etnik Rus, istihbarat başkanı etnik Rus, Cumhurbaşkanı Ukrayna dilini konuşamıyor…

HEPSİ DE RUS AJANIYDI

* Rusların icraatlarına göz mü yumdular?
Bırakın göz yummayı… Hepsi Rus ajanıydı. O sebeple bu hadiseler başladıktan sonra hiçbir direniş gösteremediler. 26 Şubat’ta da Kırım işgal edildi.

* Referandumdan çıkan sonuç yüzde 96 Rusya’ya bağlanmak yönündeydi? Şaibe iddiası da var...
Yüzde 83 katılım olmuş, yüzde 96’sı Rusya’ya katılmak istediğini söylemiş…  Gerçek asla böyle değil. Yüzde 83 iştirak imkânsız. Ukrayna’nın tarihinde böyle katılım olmadı. Ama en önemlisi referandum geçtikten sonra Rus istihbaratı bizim adamlarımıza teklif yapmışlardı; onların raporlarının kopyasını satmak için. Çok büyük para istediler. Satın almadık ama o raporları gördük orada. Kırım’daki Rus istihbaratının adamları kendi müdürlerini Moskova’ya rapor ediyorlar. Ve orada hep gerçekleri yazıyorlar. O yazdıklarına göre referanduma yüzde 38.04 iştirak olmuş.  Tabii ki bu referandumu kimse tanımadı.

*2014 Kırım krizi öncesi Putin’in sizinle bir görüşme talep ettiği ancak sizin kabul etmediğiniz söyleniyor?
15 Ocak 2014’te Tataristan ile Kırım arasında iş birliği konusunda anlaşma yapacaktık. İş adamlarımızdan oluşan bir heyetle görüşme yaptık. Ama konuşmanın sonunda Tataristan’ın Rus temsilcisi bana “Putin sizi davet ediyor, sizinle görüşmek istiyor” dedi. Ben de “Neden Putin benimle görüşmek istiyor” diye sordum. O da “Kırım’ın geleceği konusunda” diye cevap verdi. O zaman da Yanukovic iktidarda, daha kaçıp gitmemişti. Temsilciye “Kırım’ın statüsü, geleceği sizi neden ilgilendiriyor, Kırım Ukrayna’nın toprağı” dedim. “Rusya tarafından Kırım Tatarlarına yardım yapılmak isteniyor” diye toparlamaya çalıştı. Neyse ben görüşmeye razı gelmedim. Sonra olaylar patlak verdi, Rus askerler Kırım’a girdi.

PUTİN’E TOKAT GİBİ CEVAP

Giderayak bir telefon daha geldi “Putin sizinle görüşmek istiyormuş ne dersiniz” diye. “Hayır Putin benim seviyem değilim” dedim. Başbakan Yatsenyuk’la görüşüp, Rusların talebini söyledim. Başbakan da “Putin’in size ne söyleyeceği, ne teklif edeceği belli. Siz bilirsiniz” dedi. 

Putin ile görüşmeye gittim. Putin bekliyordu beni. Sonra yukarı ikinci kata çıktık. 40-45 dakika olaylar hakkında konuştuk.

Putin “Çok memnun olacaksınız, tüm haklarınız yerine gelecek. Cennet olacak Kırım, Tatarlar için. Rusya çok güçlü ülkedir. Ukrayna’nın 23 yılda yapamadığını biz, birkaç içinde yapacağız” dedi.  Cevabım “Evet Kırım Tatarları’nın büyük problemleri var. Bu problemlerin kaynağı 1944 yılında başladı. Ruslar bizi sürgün etti, soykırım uyguladı. Elbette Rusya’nın büyük borcu var. Ama bize gerçekten iyilik yapmak istiyorsanız, derhal askerlerinizi bizim toprağımızdan çıkarınız” oldu.

Sonra da “Kırım Tatarları Rusya ile Kırım arasında bir köprü olabilir. Daha yakın olacağız Türkiye’ye” diye üsteledi. Ama “Ukrayna ile Türkiye arasında iyi bir köprüyüz. Başka bir köprüye gerek yok” diyerek tavrımı değiştirmedim.